ΔΝΤ η «βόμβα νετρονίου, που σκοτώνει τους ανθρώπους και αφήνει όρθια τα κτίρια»

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Κάρλος Αντρές Πέρες είχε χαρακτηρίσει το ΔΝΤ «βόμβα νετρονίου, που σκοτώνει τους ανθρώπους και αφήνει όρθια τα κτίρια» - και σύντομα η βόμβα σάρωσε την κυβέρνησή του. Με αφορμή τις αυξήσεις στα εισιτήρια των μέσων μεταφοράς, (ένα από τα μέτρα που επέβαλε το ΔΝΤ προκειμένου να δανείσει τη χώρα) ξέσπασαν τον Φεβρουάριο του 1989 πρωτοφανούς βιαιότητας εξεγέρσεις που κόστισαν εκατοντάδες ζωές.
Η καθοριστική αυτή ιστορική στιγμή διαμόρφωσε και τις κοινωνικές συνθήκες που το 1998 οδήγησαν στην εκλογή του φορέα ριζοσπαστικών αλλαγών προέδρου Ούγκο Τσάβες.
Η διεθνής εμπειρία είναι αμείλικτη. Ξανά και ξανά, χώρες που επιχείρησαν να υπερβούν κρίσεις, εφαρμόζοντας τους επαχθείς όρους που συνοδεύουν τα δάνεια του ΔΝΤ έζησαν οξύτατες κοινωνικές αναταραχές.
Στη Βολιβία, το 2003, ο επιχειρηματίας πρόεδρος που εφάρμοζε τους όρους του ΔΝΤ διασώθηκε από τα πλήθη, ξεφεύγοντας από το προεδρικό μέγαρο κρυμμένος μέσα σε ασθενοφόρο. Είχε αντιγράψει το κόλπο της κινηματογραφικής απόδρασης από τον συνάδελφό του, πρόεδρο της Αργεντινής, που το 2001 είχε γλιτώσει την πολιορκία των οργισμένων διαδηλωτών διαφεύγοντας με ελικόπτερο. Σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 η Αργεντινή ήταν ο καλύτερος μαθητής του ΔΝΤ, ως εκ τούτου ανταμείφθηκε με την επιστροφή της στην ακραία φτώχεια και με τη σοβαρότερη εξέγερση των τελευταίων ετών στη μαθημένη από εξεγέρσεις Λατινική Αμερική.
Η επιμονή του ΔΝΤ να επιβάλλει περιοριστικά μέτρα σε περιόδους οικονομικής κρίσης, να ζητάει δηλαδή από οικονομίες που διψούν για ρευστό να περικόψουν δραστικά τις δαπάνες, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην επιδείνωση των κρίσεων. Το 1998, όταν το ΔΝΤ επέβαλε στη βυθισμένη στην κρίση Ινδονησία να περικόψει τις επιδοτήσεις στα τρόφιμα και στην κηροζίνη, (το καύσιμο των οικιακών φούρνων), ξέσπασε,  βίαιη κοινωνική εξέγερση.
Ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζότζεφ Στίγκλιτς, επισημαίνει ότι «σε πολλές χώρες ο κόσμος λέει “το ΔΝΤ”, όπως θα έλεγε “η πανούκλα” και χωρίζει την ιστορία στο “πριν” και στο “μετά” από το ΔΝΤ».