«Την εποχή της πτώσης της, η Πόλη ήταν σε παρακμή. Δεισιδαιμονία, διχόνοια, φτώχεια, κακομοιριά και αυτοκράτορες - επαίτες συγκροτούν την ατμόσφαιρα της εποχής» λέει στα «ΝΕΑ» η βυζαντινολόγος Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ, περιγράφοντας τα όσα οδήγησαν στο τέλος της Αυτοκρατορίας.
«Βρισκόμαστε στα μέσα του 15ου αιώνα, γύρω στο 1450. Η Πόλη είναι μια μικρή πόλη πια- έχει δεν έχει 70.000 κατοίκους, όταν άλλοτε είχε περάσει το μισό εκατομμύριο.
Η Πόλη έχει αποδεκατιστεί από την πανώλη και τις αλλεπάλληλες πολιορκίες των Τούρκων. Αλλά και από τις διαμάχες των Δυτικών, αφού οι προστριβές Γενοβέζων και Βενετσιάνων γίνονταν στο λιμάνι της μέσα. Υπήρχε και μια τάση ανεξαρτητοποίησης των λίγων χωρών που παρέμεναν ελεύθερες- όχι μόνο του Μυστρά . Η κατάσταση ήταν μιας ανασφάλειας γενικής». Και σαν να μην έφθαναν αυτά, «υπήρχε μια μεγάλη ενωτική και ανθενωτική διαμάχη, υπέρ και εναντίον της Ενωσης των Εκκλησιών. Οι αντίθετοι στην Ενωση συμμαχούσαν και με τους Τούρκους ήταν οι λεγόμενες παρά φύσιν συμμαχίες. Οι υπέρμαχοι της Ενωσης διακήρυσσαν: “Οταν οι δύο Ρώμες ήταν ενωμένες διαφεντεύαμε τον κόσμο. Οταν διχάστηκαν, χάσαμε τα πρωτεία”. Με αυτή την έννοια η πραγματική πτώση της Πόλης χρονολογείται από το 1204 >>.
1 σχόλιο:
Ο Μωαμεθ ο κατακτητής ΕΧΕΙ ΠΙΑ ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΩΠΟ και ειναι σήμερα το ΔΝΤ.
Με μόνο μια μικρή διαφορά....
Οταν ο τούρκος ειδε τα πλούτη ορισμένων ρώτησε γιατι δεν αγοράσθηκαν όπλα με τα χρήματα αυτα?
Κι οταν οι πλούσιοι απάντησαν οτι κράτησαν τα πλούτη για να τα αποδόσουν στο Μωάμεθ,αυτός τους έκοψε τα κεφάλια.
Η διαφορά ειναι οτι το ΔΝΤ οχι μονο δεν θα κόψει κανένα τέτοιο κεφάλι αλλα θα τους βάλει και... "φωτοστέφανο" κιόλας.
Δημοσίευση σχολίου