η κάθαρση έπεται...

Αν τα πράγματα είχαν το ίδιο βάρος με τον λόγο περί αυτών, τότε θα ήταν περιττή η φιλοσοφία.
Αν τα πράγματα έστεκαν αυθύπαρκτα εκτός χρόνου και χώρου, τότε -πολύ πιθανόν- θα ήταν εντελώς αχρείαστη η Λογοτεχνία. Και αν τα πράγματα επανιδρύονταν φαντασιακά κατά το δοκούν με την ίδια δραστικότητα με την οποία υπάρχουν, τότε δεν θα μας χρειαζόταν η πολιτική. Ομως, ο λόγος περί τα πράγματα είναι βαρύτερος από τα ίδια· επίσης, τα πράγματα συλλαμβάνονται μόνο σε σχέση με κάτι άλλο, ενώ η παρούσα ζωή μάς προσφέρεται με την ίδια απάνθρωπη σκληρότητα, με την οποία δεν μπορεί να τα επανιδρύσει το φαντασιακό μας, ατομικό και συλλογικό.
Αν  όλα αυτά τα είχε στο μυαλό του ο Γιώργος Παπανδρέου, θα ξαλάφρωνε λίγο η καρδιά του, και τα χείλη δεν θα σημαδεύονταν από τον επιχείλιο έρπητα. Θα κατανοούσε ο Γιώργος ότι η Ελλάδα είναι χώρα τραγική και ότι ο ίδιος αποτελεί κορυφαία έκφραση της τραγικότητάς της. Διότι με αυτόν κλείνει ο κύκλος που άνοιξε ο ολετήρας πατέρας του......
Στις τραγωδίες, ως γνωστόν, η κάθαρση έπεται, και η δέση προηγείται της λύσης.

Σημείωση-εξήγηση     ολετήρας=καταστροφέας απο το ολετήρ> (ρήμα) όλλυμι