Σεισάχθεια είναι η ανακούφιση της κοινωνίας από το βάρος εξυπηρέτησης συσσωρευμένου χρέους. Όταν το «άχθος» (βάρος) «αποσείεται» (μικραίνει σημαντικά ή εξαλείφεται ακόμα). Έμεινε στην Ιστορία από την κοινωνική μεταρρύθμιση του Σόλωνα, στην προ-κλασική αρχαία Αθήνα, εκεί στις αρχές του 6ου π. Χ αιώνα…
Σε κάθε ιστορική εποχή όταν το χρέος της κοινωνίας γίνεται δυσβάστακτο και δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί πλέον, υπάρχει παράλυση, οικονομική συρρίκνωση, πολιτική αποσταθεροποίηση και πολιτιστική καθίζηση.
– Αν δεν ανακοπεί αυτή η «κάτω βόλτα» από μέτρα σεισάχθειας, η κοινωνία βυθίζεται στην πλήρη παρακμή.
Γιαυτό αν θέλει η κυβέρνηση να κάνει κάτι αληθινά δραστικό, επαναστατικό και ταυτόχρονα σύμφωνο με τις νέες διεθνείς τάσεις στην παγκόσμια οικονομία, ας σπάσει επιτέλους το τραπεζικό καρτέλ: να υποχρεωθούν οι τράπεζες να μειώσουν άμεσα τις τοκοχρεολυτικές μηνιαίες δόσεις των δανειοληπτών.
Αυτό θα είναι η μεγαλύτερη, η πιο ουσιαστική, η πιο αποτελεσματική μεταρρύθμιση.
Ας επανεισάγουμε επιτέλους στην σύγχρονη Ελλάδα μια έννοια που γεννήθηκε εδώ, σήμερα αποδίδει παντού αλλού και σε μας παραμένει άγνωστη….
Σχετικά με τραπεζιτικό "καθεστώς" δείτε και τις ενστάσεις άλλων..
1 σχόλιο:
Η σημερινή διεθνής κρίση είναι αποτέλεσμα υπερβολικής κυριαρχίας των τραπεζών στη διεθνή οικονομία (μέσω των χρηματο-οικονομικών υπηρεσιών). Ιδιαίτερα στην Ευρώπη η κυριαρχία αυτή υπήρξε πολύ έντονη. Στην Ελλάδα εξακολουθεί να είναι συντριπτική.
Τα μέτρα που λήφθηκαν διεθνώς – εξ αιτίας της κρίσης και για την αντιμετώπισή της – οδήγησαν στον εκμηδενισμό των βασικών επιτοκίων, κι επιδίωκαν ακριβώς αυτό: να ανακουφίσουν το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους που είχε ήδη συσσωρευτεί από κυβερνήσεις και ιδιώτες κατά τα προηγούμενα χρόνια. Ήταν, δηλαδή, ένα μέτρο σεισάχθειας σε διεθνή κλίμακα.
Δυστυχώς, αυτή η παγκόσμια σεισάχθεια δεν έφτασε ποτέ στην Ελλάδα! Εδώ το ανεξέλεγκτο τραπεζικό κατεστημένο δεν επέτρεψε να «περάσει» η χωρίς προηγούμενο μείωση του ευρω-επιτοκίου στους έλληνες δανειολήπτες.
Στην Ελλάδα δεν έχουμε «ελεύθερη τραπεζική αγορά» – έχουμε ένα σκληροπυρηνικό κι άκαμπτο τραπεζικό καρτέλ. Που όσο ανέβαιναν το βασικό ευρω-επιτόκιο (πριν ξεσπάσει η κρίση) ανέβαζαν τις τοκοχρεολυτικές δόσεις των οφειλετών τους, αλλά όταν άρχισαν να υποχωρούν τα ευρω-επιτόκια (μετά την κρίση) δεν μείωσαν αντίστοιχα τις μηνιαίες δόσεις των δανειοληπτών.
Η σεισάχθεια έγινε παντού αλλού. Αλλά δεν ήλθε ποτέ στην Ελλάδα.
Δημοσίευση σχολίου