"αποφράς ημέρα" ή διαχρονική απώλεια κάθε ίχνους ριζών;

  558 χρόνια από τη άλωση της «πόλης», μόλις ένα χρόνο και κάτι από την ανάρτηση «εάλω η χώρα», σε μια προσπάθεια να διερευνηθεί η προέλευση της έκφρασης "αποφράς ημέρα", παρατίθεται η εξήγηση της ελληνικής Βικιπαίδειας.
  «Η αποφράς ημέρα προέρχεται από τον χαρακτηρισμό dies nefasti στο λατινικό ημερολόγιο, μέρες αργίας για θρησκευτικούς λόγους κατά τις οποίες δεν μπορούσε να συνεδριάσει το δικαστήριο. Αντίστοιχα, οι dies fasti ήταν οι ημέρες κατά τις οποίες το δικαστήριο μπορούσε να συνεδριάσει χωρίς να προσβάλει τους θεούς. Στην ελληνική ο λατινικός αυτός όρος έλαβε τη μορφή "αποφράς"[1], (της αποφράδος) εκ του ρήματος φράζω (αποφράγνυμι=αποχωρίζω, αποκλείω) προκειμένου να αποδοθεί ξεχωριστή έννοια αποκλείουσα την συνέχεια ή σύνδεση της συγκεκριμένης ημέρας με τις άλλες ημέρες του έτους και να γίνει ταυτόσημη με την δυσοίωνη.»

Όμως αν δεν απατώμαι, νομίζω ότι η έκφραση σήμαινε την ημέρα για την οποία έπρεπε να αποφεύγει να μιλάει κανείς (από το ρήμα φημί = ομιλώ, με παράγωγο τη φήμη-που κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα-).
Μήπως εν τέλει, στη ίδια πυρά που καταδικάσαμε το Τζάρτζανο, κάψαμε αργά αλλά σταθερά και τις ίδιες μας τις ρίζες ;