Ποιους αφορά η σωτηρία;

Την ώρα που η Ελλάδα αναδείχθηκε επίσημα στο πρώτο κράτος - μέλος της Ευρωζώνης με μερική αδυναμία πληρωμής των δανειακών υποχρεώσεών της, η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται να πανηγυρίζει για την απόφαση της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ. Μια απόφαση που αποδέχεται τη μερική ελεγχόμενη χρεοκοπία της χώρας.
Ποιους όμως αφορά η σωτηρία;
 Σίγουρα δεν αφορά τους εργαζόμενους που θα δοκιμασθούν με νέα σκληρότερα μέτρα, για να διασφαλιστεί φθηνότερη εργατική δύναμη και επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων. Μεγαλύτερη φοροεπιδρομή, ταχύτερη εκποίηση της δημόσιας περιουσίας στους μονοπωλιακούς ομίλους, νέο Μνημόνιο το φθινόπωρο συνοδεύουν τη συμφωνία που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση. Φυσικά, οι γενικές κατευθύνσεις κλιμάκωσης της αντιλαϊκής επίθεσης δεν αποτελούν ελληνική πρωτοτυπία. Καθορίζονται απ' την αντεργατική στρατηγική «Ευρώπη 2020» και κωδικοποιούνται με το «Σύμφωνο για το ευρώ».Πρόσθετα  η ελληνική κυβέρνηση αποδείχθηκε «βασιλικότερη του βασιλέως»,αφού διασφάλισε για τους πιστωτές ότι «θα τεθεί σε εφαρμογή συμφωνία παροχής εγγυήσεων», δηλαδή η περιουσία του ελληνικού δημόσιου διατίθεται σαν εμπράγματη εγγύηση για το νέο δάνειο.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, θα αξιοποιηθεί και το νεοϊδρυθέν Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου.
Τότε ποιους έσωσε η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής, για την οποία πανηγυρίζει η ελληνική κυβέρνηση;
Διασφάλισε, έστω, μια ουσιαστική μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους;
Το ελληνικό δημόσιο αντί να πληρώσει 34 δισ. ευρώ τόκους, σε εφτάμισι χρόνια, θα πληρώσει πάνω από 57 δισ. ευρώ σε 15 χρόνια. Το σύνολο του χρέους μεταφέρεται στο μέλλον, καθώς μέχρι το 2020 δεν θα καταβληθούν χρεολύσια, αξίας 135 δισ. ευρώ.
Ποιοι σώθηκαν, λοιπόν;
 Οι ξένοι και εγχώριοι τραπεζικοί όμιλοι και τα κράτη πιστωτές.
Απ' τα 109 δισ. ευρώ του περιβόητου πακέτου σωτηρίας, τα 20 δισ. θα διατεθούν για αναπλήρωση κεφαλαίου των ελληνικών τραπεζών και τα 35 δισ. δεν θα δοθούν στην ελληνική κυβέρνηση, αλλά θα διατηρηθούν ως εγγύηση για τους κινδύνους που διατρέχουν οι ιδιωτικές τράπεζες.