…..Υπάρχει -κυρίως τα τελευταία χρόνια- ένα ζήτημα με την υπερμεγέθυνση του χρηματοπιστωτικού τομέα ο οποίος έχει υποτάξει τις πολιτικές ηγεσίες σε παγκόσμιο επίπεδο. Με την παγκοσμιοποίηση, μπορεί να κινείται ως θίασος από την μια χώρα στην άλλη, να χτυπάει, να κερδοσκοπεί, να φεύγει…
Ο χρηματοπιστωτικός τομέας δεν είναι πρωτογενές φαινόμενο αλλά δευτερογενές. Είναι συνέπεια, δεν είναι αιτία. Είναι συνέπεια της κρίσης του καπιταλισμού. Τα κεφάλαια δεν βρίσκουν διέξοδο στην οικονομία, στην ανάπτυξη και διαρρέουν από τη σφαίρα της πραγματικής οικονομίας στη χρηματοπιστωτική σφαίρα. Και με αυτό τον τρόπο βρίσκουν εκεί μια απόδοση που δεν θα έβρισκαν στην πραγματική οικονομία. Αλλά αυτό το απόστημα είναι μεν συνέπεια, δεν είναι αιτία, αλλά έχει φουσκώσει τόσο πολύ, που έχει γίνει κυρίαρχο. Υπαγορεύει τις επιλογές του πάνω στην πραγματική οικονομία, πάνω στην κοινωνία, πάνω στη ζωή των ανθρώπων….. Πρόκειται για μια βαθιά νοσηρή κατάσταση, γιατί αυτό το απόστημα δεν διέπεται από τις ιδέες της παραγωγής, της ευημερίας του συνόλου των πολιτών , αλλά έχει καθαρά καταστροφική ροπή. ….. Σήμερα έχουμε ξαναγυρίσει στην προ Σόλωνος εποχή. Δηλαδή, ο κόσμος βαδίζει ανάποδα. Και αυτό δεν είναι ούτε καν καπιταλισμός. Το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται σήμερα σε αποδόμηση, αναπτύσσεται η δυναμική της νέας ειλωτείας…..
Συνέντευξη του Kώστα Βεργόπουλου, καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Paris VIII στον Μιχάλη Σιάχο για την εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς".
ΥΓ. Την τοπική εφαρμογή των προλεχθέντων σε όλο της το μεγαλείο τη συναντάμε στη περίπτωση της οικογένειας Λαναρά (επόμενη ανάρτηση)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου