Μόνο για να ονειρευτούμε.
Δεν είναι αλήθεια, όχι, ότι ερχόμαστε
Για να ζήσουμε στη γη.
Ερχόμαστε για να γίνουμε,ανοιξιάτικη χλόη:
Ξαναπρασινίζει, ξανανοίγει,ο κάλυκας της καρδιάς μας,
λουλούδι το σώμα μας,γεννά μερικά λουλούδια
και μαραίνεται.
Θα πρέπει λοιπόν να φύγω
σαν τα λουλούδια που μαραίνονται;
Τ’ όνομά μου δε θα σημαίνει τίποτα μια μέρα;
Δε θ’ αφήσω τίποτ’ από μένα στη γη;
τουλάχιστο λουλούδια ή τραγούδια.
Πώς να δημιουργήσει η καρδιά μου;
Ίσως μάταια να ‘ρχόμαστε στη γη
Ίσως μάταια να ‘ρχόμαστε στη ζωή.
 |
| Aztec representation of a flower, sculpted in stone, National Museum of Anthropology, Mexico City Λουλούδι των Ατζέκων. Πέτρινο γλυπτό. Aztec Poetry (1): Introduction |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου