 |
| Οι Αντώνης Σαµαράς (επάνω δεξιά), Φίλιππος Τσιάρας (δίπλα του), Γιώργος Παπανδρέου (κάτω αριστερά) και Στέφανος Μανουηλίδης, συµφοιτητές στο κολέγιο κατά τη δεκαετία του ’70. |
Ο Παπανδρέου διάλεξε κοινωνιολογία. Ο Σαµαράς οικονοµικά. Η Αµερική ήταν πάντα στην καρδιά του Πρωθυπουργού και επηρέασε βαθειά τον τρόπο σκέψης του.
Πολύ πριν γίνει οποιαδήποτε συζήτηση για συναίνεση, το Amherst έδεσε και σηµάδεψε Σαµαρά και Παπανδρέου.
Το σύνθηµα του Κολέγιου του Amherst ήταν στα λατινικά: «Terras Irradient» – «Αφήστε τους να δώσουν φως στον κόσµο ».
ΥΓ Μπορεί να διδάχθηκαν να δίνουν φως στον κόσµο , αλλά αυτοί προτίμησαν να μας καίνε και να μας τυφλώνουν με...κεραυνούς και αστραπές.
2 σχόλια:
EL PAIS
su padre, Andreas Papandreu, fue primer ministro en los años ochenta, contemporáneo y amigo de Felipe González. Astuto, un encantador de serpientes con enorme capacidad de liderazgo, aunque un político al que sus detractores le achacan haber creado un Estado demasiado grande y renqueante.
Su abuelo, el fundador del antiguo partido socialista griego, al que se considera uno de los padres de la República, también fue primer ministro.
Pero el tercer Papandreu de la dinastía nació hace 59 años en Estados Unidos, en el Estado de Minnesota, donde su padre vivía entonces exiliado. Volvió a Grecia con la democracia, en 1974, y participó en el Gobierno de su padre, aunque no fue hasta 2009 cuando se presentó a unas elecciones. Sin la personalidad de ninguno de sus antecesores, sin su talento -según dicen las lenguas maldicientes estos días-, ganó.
"¿Por qué? Porque sí, porque es un Papandreu, y él también lo siente así. Se cree la tercera generación de una especie de dinastía Kennedy a la griega y acabar así es muy duro para él", dice un allegado de su partido.
Ese amor propio es el que le llevó a aceptar la retirada la semana pasada, pero a condición de que los suyos le refrendasen en la moción de confianza votada en el Parlamento.
"Él no podría soportar una salida indigna, o más indigna", apunta una fuente del Gobierno.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΚΗΣ EL PAIS
Ο πατέρας, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ήταν πρωθυπουργός στη δεκαετία του ογδόντα, σύγχρονος και φίλος του FelipeGonzález. Έξυπνος, και γοητευτικος ηγετης, αλλά και ένας πολιτικός κατηγόρησε τους επικριτές του ότι έχουν δημιουργήσει μια κατάσταση με πάρα πολύ μεγάλη χωλότητα.
Ο παππούς του, ηταν ο ιδρυτής του παλαιου Σοσιαλιστικου Κόμματος , ο οποίος θεωρείται ένας από τους πατέρες της Δημοκρατίας, ήταν επίσης πρωθυπουργός.
Αλλά η τρίτη δυναστεία Παπανδρέου γεννήθηκε πριν από 59 χρόνια στην Αμερική, στην Πολιτεία της Μινεσότα, όπου ο πατέρας του ζουσε τότε στην εξορία. Επέστρεψε στην Ελλάδα για τη δημοκρατία το 1974, και συμμετείχε στην κυβέρνηση του πατέρα του
. Χωρίς όμως την προσωπικότητα οποιουδήποτε από τους προκατόχους του, και χωρίς το ταλέντο τους,οπωβς ισως συκοφαντικα λένε καποιες γλώσσες αυτές τις μέρες, κέρδισε τις εκλογες του 2009.
"Γιατί; Γιατί ναι, είναι ενας Παπανδρέου, και ο ίδιος πιστεύει, επίσης, με αυτόν τον τρόπο. Θεωρείται η τρίτη γενιά ενός είδους Kennedy δυναστείας των Ελλήνων και για να τελειώσει αυτό είναι πολύ δύσκολο γι 'αυτόν», λέει ο αναπληρωτής του κόμματός του .
Αυτή η αγάπη είναι αυτή που οδήγησε να αποδεχθεί την αποχώρηση την περασμένη εβδομάδα, αλλά με την προϋπόθεση ότι οι δικοί του θα πρέπει να εγκρινουν σχετικά με την πρόταση εμπιστοσύνης στη Βουλή.
"Δεν θα μπορούσε να υποστηρίξει μια λύση ανάξια ή αναξιοπρεπης», δήλωσε κυβερνητική πηγή.
Δημοσίευση σχολίου