Aλλοτρίωση και απώλεια ταυτότητας.

 Της  Βασιλίκας Σαριλάκη

Outsider της γαλλικής τέχνης, o Boltanski, επιστρέφει με τεράστιες, καταγγελτικές εγκαταστάσεις σ’ όλον τον πλανήτη.. Ο τίτλος τού έργου του στην περσινή μπιενάλε Βενετίας, ήταν ”Τύχη”.."Ναι, από απλή τύχη ζούμε..είμαστε απλά επιβιωτές”..έτσι είπε όταν τον ρώτησαν.. Το έργο του, αφορούσε ξανά στην αλλοτρίωση και την απώλεια ταυτότητας των σημερινών ανθρώπων που η σαρωτική παγκοσμιοποίηση κι ο hard core καπιταλισμός μετατρέπει σε μετέωρα νούμερα μιας στατιστικής ηλιθιότητας! Η εγκατάστασή του δείχνει μια ανηλεή διαβολομηχανή  που σέρνει  στα γρανάζια της, τεράστια ασπρόμαυρα films με πρόσωπα παιδιών. Κανείς δεν μπορεί να την εμποδίσει.. Τα ατελείωτα films περιστρέφονται σαν τεράστια φίδια, σε μια δαιδαλώδη σκαλωσιά που θυμίζει τις αλληγορικές, μεσαιωνικές φυλακές του Piranesi. Η τρελή διαβολομηχανή και η ασπρόμαυρη ταινία που περιστρέφεται σαν ίλιγγος, θυμίζουν επίσης, ρυθμικές σεκάνς του Eisenstein..  Ξαφνικά αναρωτήθηκα: Γυρίσαμε λοιπόν τόσο πίσω πολιτισμικά, που οι καλλιτέχνες αναγκάζονται πλέον να δημιουργούν έργα-γροθιές στο βλέμμα, εικόνες-κραυγές χωρίς κανένα πρόσχημα μήπως και μας ξυπνήσουν;