Η ανανέωση συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου μπορεί να
δικαιολογείται «από την ανάγκη αντικατάστασης» ακόμη και σε περίπτωση «που η
ανάγκη αυτή αποδεικνύεται πως είναι επαναλαμβανόμενη, ακόμη και μόνιμη»,
αναφέρεται σε απόφαση που πήρε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Πρόκειται για απόφαση
που στηρίζει τη διαιώνιση της εργασιακής ομηρίας, απαντώντας μάλιστα σε όσους
καλλιεργούσαν αυταπάτες ότι όσοι κάλυπταν «μόνιμες ανάγκες» (όπως κάποιοι
επιμένουν να διακρίνουν τις ανάγκες σε ... μόνιμες και προσωρινές) θα γλίτωναν
από τις ελαστικές σχέσεις εργασίας.
Σύμφωνα με ειδησεογραφικά πρακτορεία, το δικαστήριο του
Λουξεμβούργου (CEJ) αποφάνθηκε ότι «μόνο και μόνο το γεγονός ότι ένας εργοδότης
υποχρεώνεται να προσφύγει σε προσωρινές αντικαταστάσεις με τρόπο
επαναλαμβανόμενο, ακόμη και μόνιμο, και ότι οι αντικαταστάσεις αυτές μπορούν
επίσης να καλυφθούν με την πρόσληψη μισθωτών βάσει συμβάσεων εργασίας αόριστης
διάρκειας, δε σημαίνει ότι υπάρχει κατάχρηση». Το δικαστήριο είχε κληθεί να
αποφανθεί για την περίπτωση μιας Γερμανίδας υπαλλήλου, της Μπιάνκα Κιουτσιούκ,
η οποία εργάσθηκε για τον ίδιο εργοδότη επί ένδεκα χρόνια βάσει 13 διαδοχικών
συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου. Η Κιουτσιούκ αντικαθιστούσε κάθε φορά
μισθωτούς που απασχολούνταν με συμβάσεις αόριστου χρόνου και έπαιρναν τις
διακοπές τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου