Η Ελλάδα βιάζεται. Βιάζεται πολύ. Ετσι είπε ο αρχηγός της
συμπολιτευόμενης αξιωματικής αντιπολίτευσης. Παραμονές 25ης Μαρτίου. Μέρες και
ώρες δηλαδή της μεγάλης επιβεβλημένης μαζικής ανατριχίλας και οργής, όταν κι οι
ελάχιστοι εναπομείναντες ανάπηροι πολέμου αρνούνται να παρελάσουν γιατί τους
ζητάει, η Ελλάδα που βιάζεται, να πεθάνουν μια ώρα αρχύτερα, αφού ως
επιζήσαντες την επιβαρύνουν με τις πετσοκομμένες συντάξεις τους. Η Ελλάδα
βιάζεται...
Οπως θέλω και ξέρω το διαβάζω. Βιάζεται, τρέχει. Και β ι ά ζεται.
Υφίσταται την αφόρητη βία του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου έτσι ώστε το 2021,
200 χρόνια μετά το Μεγάλο Ξεσηκωμό, να βγει σαν εκπαιδευμένη πόρνη ξανά στο
κουρμπέτι των αφεντάδων της φτιασιδωμένη και υπάκουη. Η Ελλάδα βιάζεται
καθημερινά είναι αλήθεια. Εντός. Κι εξ αυτού και εκτός ανύπαρκτων ή ελαστικών
συνόρων που καθορίζονται ως ζωνάρι συμφερόντων απ' τους εμπόρους των εθνών.
Η μεγαλύτερη ντροπή των ημερών είναι κάθε απόπειρα βιαστών των
δικαιωμάτων του λαού, κατακτημένων και βαριά πληρωμένων με αίμα, να ηττηθεί ως
ιστορικό υποκείμενο κάθε ενθικοαπελευθερωτικού και ταξικού αγώνα και να περάσει
στον 21ο αιώνα ως εργαλείο -μάζα, ως ιστορικό res- αντικείμενο, που εκτελεί
σχέδια επί καπιταλιστικού χάρτου σε μια σφαίρα που κοσμεί ως γη τα μεγάλα
γραφεία των μεγάλων του χρήματος.
Οταν γράφω τούτες τις γραμμές δεν ξέρω καν τη μορφή της προβοκάτσιας
που θα έχει πάρει η ψευδής εθνικοφροσύνη και η ψευδής λαϊκοφροσύνη στην
...παρέλαση. Σε μια Ελλάδα που βιάζεται και τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα τα
λέει στα παιδιά της με το πρώτο τους το γάλα, κι ύστερα το πήζει και το κάνει
γιαούρτι και το τρώει στα μούτρα βαφτίζοντάς το αντίσταση, δε φαίνεται παράξενο
σε κανέναν πως παίζονται μια ζαριά αυτά τα συμβολικώς ελλαδικά 200 χρόνια
ελευθερίας. Γνωρισμένης απ' την κόψη του σπαθιού την τρομερή και βγαλμένης απ'
τα κόκαλα και την όψη που με βία μετράει τη γη.
Δεν ξέρω τι μπορεί να πει στα παιδιά σήμερα αυτή η πατρίδα παρεκτός
την αλήθεια. Πως η ελευθερία είναι αγαθόν χορηγούμενον από την κυρίαρχη τάξη
των κοτζαμπάσηδων, των κατοχικών δωσίλογων που κρύφτηκαν πετυχημένα πίσω από το
φερετζέ της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, που βάφτισαν τα διατεταγμένα σε
θάνατο κορμάκια ήρωες-μπρελόκ των κλειδιών της εξουσίας τους. Η πατρίδα είναι
τιμαριοποιημένη από τη γέννησή της με τη σύγχρονη μορφή της απ' το '21 και
μετά. Η κουλτούρα, ο πολιτισμός, η γη, ο πλούτος της, είναι θεσμοθετημένα
τσιφλίκια που διαφεντεύουν ομάδες κοινών κεφαλαιοκρατών με κολακευμένες μάζες
εργατικών χεριών, που υπνούνται όταν υποφέρουν, πεινάνε και πεθαίνουν χωρίς να
έχουν ζήσει ελύθερα κι όπως έκριναν καλύτερα. Να τους πει πως αν τη θέλουν
πρέπει να την πάρουν πρώτα στα χέρια τους, ελεύθερη βαρών και υποθηκών πρότερων
γενεών.
Η Ελλάδα βιάζεται να ξοφλήσει τους δανειστές. Μια γενιά σημερινών
εφήβων, βιάζεται να τελειώσει το σχολείο, να τελειώσει και μια παραπάνω σχολή,
να βγει στην αγορά των λαθρεμπόρων της ζωής, να πάρει μισθό 250 ευρώ και λιγότερα
καθαρά μέχρι τα 25 της χρόνια κι ύστερα δυο δεκάρικα παραπάνω, να γεράσει με
τόσα ακριβώς για σύνταξη γιατί γυμνοί και ξεδοντιασμένοι γεννιόμαστε και γυμνοί
και ξεδοντιασμένοι πεθαίνουμε. Και μέρες που είναι επετειακές, θα της πούνε
αυτής της γενιάς ότι έχει «φαντασία», «ταλέντα», κουράγιο και όραμα και νιάτα
ως αντοχή, για να φτάσει ζωντανή στο σκλαβοπάζαρο του 2021 και να την δούνε οι
δουλέμποροι και να την αγοράσουν ακριβά να ζήσει τη χαρά στα χαρέμια και τις
φάμπρικες του δυτικού πολιτισμού.
Στις 20 του Μάρτη, στην πλάτη του καθόλου Αγνωστου Στρατιώτη, αυτοί
που βιάζονται, όπως πάντα οι βιαστές της ιστορίας , ψήφισαν το Μέγα Δάνειο, το
τελευταίο στη σειρά των πολλών που τους κράτησε στην εξουσία απ' το Μάρτη προ
δύο αιώνων. Το υψώνουν ως λάβαρο σε φωτιά και λάβρα που σκορπάει τη ζωή στην
έρημο της επιβίωσης. Η ζαριά είναι στημένη. Μόνο να τσακιστούν τα ζάρια
απομένει. Τα άλλα είναι ταξικό πλιάτσικο και πολιτική συνενοχή.
Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου