Στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί.

Τις δύο προηγούμενες μέρες, γίναμε μάρτυρες, μιας οξύτατης, θρασύτατης επίθεσης του υπουργού σε βάρος των διοικήσεων των ασφαλιστικών ταμείων, στην ουσία εναντίον των εργαζομένων και των συνταξιούχων, που «τόλμησαν» να μη συμμετάσχουν στη διαδικασία «κουρέματος» των ομολόγων που έχουν στην κατοχή τους (...) Τα Ταμεία που δε συμμετείχαν στο PSI στιγματίζονται και κατηγορούνται για αγνωμοσύνη, επειδή, όπως ισχυρίζεται... έχουν λάβει διαχρονικά κοινωνικές παροχές, ενισχύσεις, επιχορηγήσεις και παρά ταύτα αρνήθηκαν να βάλουν, από μόνα τους, το κεφάλι στην κρεμάλα. Αλλά, ο πιο ωμός εκβιασμός είναι «κούρεμα» ή θα κοπούν οι συντάξεις.

Αλήθεια, δεν του έχει πει κανείς σε αυτόν τον τόπο, ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί;  Δε γνωρίζει ότι τα περιουσιακά στοιχεία των ασφαλιστικών ταμείων έχουν καταληστευτεί διαχρονικά από τις μεταπολεμικές κυβερνήσεις, και ότι ο μόχθος των εργαζομένων μετατράπηκε σε θαλασσοδάνεια προς εφοπλιστές, βιομήχανους, τραπεζίτες και μεγαλοξενοδόχους; Φυσικά και το γνωρίζει, αλλά το αποσιωπά. Και με περισσό θράσος ισχυρίζεται ότι τα Ταμεία διασώθηκαν από τις κρατικές επιχορηγήσεις.