Ποιός άραγε θυμάται το σύνθημα: "Στιs δεκαοχτώ, σοσιαλισμόs" του 1981.

Ποιός θα προβλέψει τι θα συμβεί μετά 31 χρόνια ,στις 18 Ιούνη του 2012;

Φωτο απο το ΠΟΝΤΙΚΙ

Τα διπλά λογιστικά βιβλία που κάποια πολιτικά κόμματα χρησιμοποιούν για να «πνίγουν» τις ζαβολιές των ΣΙΕΜΕΝΣ και των λοιπών «άδολων και αγνών» χορηγών , είναι σταγόνα παρασπονδίας στον τρικυμιώδη ωκεανό της  διπλής γλώσσας , που χρησιμοποιούν τόσο προ όσο και μετά την κάλπη, αλλά και της διαφορετικής  γλώσσας για τους πολλούς πιστούς και της άλλης γλώσσας για τους λίγους ηγούμενους.

 Για το κοινό, για την «πελατεία» δηλαδή , όπωs εννοούν συνήθωs το κοινωνικό σώμα, προορίζονται τα φανερά βιβλία ,που συντάσσονται συλλογικά στο φως της ημέρας, διαμορφώνοντας τα διάφορα «συμβόλαια με τον λαό», με  τα «προγράμματα των εκατό ημερών» και τα κάθε λογής παραπειστικά ψηφοθηρικά τουs δολώματα. Εκεί, υπό τον τίτλο «Αλλαγή», «Νέα Εποχή», «Εκσυγχρονισμόs», «Επανίδρυση» και με συνθήματα του είδουs: «εμπρόs για μια νέα Ελλάδα», «θα ενώσουμε τη Αριστερά» κ.λπ., όλα ζωγραφίζονται όμορφα.

 Εδώ ο σοσιαλισμόs είναι απλά ζήτημα μόλιs ενόs εικοσιτετράωρου, αν θυμηθούμε το σύνθημα «Στιs δεκαοχτώ, σοσιαλισμόs» του 1981.

Το δεύτερο πολιτικού χαρακτήρα βιβλίο, όμως  το απόκρυφο το εσωτερικό, διαφαίνεται απλά τις στιγμές που συλλαμβάνονται εξ απήνης οι πολιτικοί,  λίγο πριν αρχίσουν να δουλεύουν οι κάμερεs, δηλαδή λίγο πριν από την πόζα τηs επισημότηταs και του στόμφου, ή όταν έχουν την εσφαλμένη εντύπωση ότι τα μαγνητόφωνα είναι κλειστά.

Συντάκτηs του δεύτερου βιβλίου, είναι ο κυνισμόs, που με  ωμό και αφτιασίδωτο κείμενο, μιλάει την ψυχρή αλήθεια του: αυτά πρέπει να τάξουμε για να γίνουμε ελκυστικοί στουs αναποφάσιστουs, αυτά τα κίτρινα συνθήματα να αντιτάξουμε στα συνθήματα των αντιπάλων, αυτούs τουs έχοντεs πρέπει να προσεγγίσουμε υπογείωs για άδηλεs χορnγiες, αυτούs τουs «ανεξάρτητουs» πολιτικούs πρέπει να προσεταιριστούμε παντί τρόπω, αυτά τα στρώματα πρέπει να πλημμυρίσουμε με υποσχέσειs κοκ. Φυσικά, την αλήθεια αυτή θα τη μοιραστούν αποκλειστικά οι ηγούμενοι. Το ποίμνιο, όπωs συμβαίνει και στις θρησκείεs, πρέπει να μείνει στο σκοτάδι ή στο ημίφωs, «πιστό», δηλαδή μαγεμένο.