Οι αρχαίοι Έλληνες απέφευγαν να πίνουν το κρασί ανέρωτο, «άκρατον οίνον», και
προτιμούσαν να πίνουν το κρασί νερωμένο, «κεκραμένον
οίνον», γιατί έτσι μπορούσαν να αποφύγουν όλες τις δυσάρεστες συνέπειες του
άκρατου οίνου.
Γενικός κανόνας ήταν η ανάμειξη του κρασιού με νερό, σε αναλογία ένα μέρος
οίνου, τρία μέρη νερού, ενώ η πόση ανέρωτου κρασιού θεωρούνταν βαρβαρότητα.
Η μοναδική ίσως στιγμή της
ημέρας που ο κοινός πολίτης της αρχαιότητας έπινε άκρατο τον οίνο του ήταν
όταν κάθε πρωί βουτούσε το ψωμί του στο κρασί.
Το τόσο πολύ νερό στο κρασί δικαιολογεί
κατά κάποιο τρόπο και τις πολιτικές επιλογές των νεοελλήνων...
Ζήτημα πιθανής παρέμβασης-μετάλλαξης
ακόμα και στο DNA μας ,από το πολύ νερό ενδεχόμενα να πρέπει να εξεταστεί επιστημονικά
ενδελεχώς...
 |
| απο το ΠΟΝΤΙΚΙ |
Βέβαια αν το καλοεξετάσουμε ,όσο και να συνηθίσαμε
στο νερό , μέσα στο κατακαλόκαιρο ούτε
και το νερό-κρασο της ΔΗΜΑΡ πίνετε......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου