Ένα χρόνο χωρίς τσιγάρο.
Ένοιωσα ένα πρωτόγνωρο αίσθημα
και αποφάσισα να το κόψω το ...ρημάδι.
«Άμ΄ έπος τε και έργον εμήδετο»,
κατά την αρχαία ελληνική έκφραση – παροιμία που σημαίνει «μαζί με το λόγο και
το έργο» και τέρμα το τσιγάρο.
Έτσι απλά.
Χωρίς φρου-φρου και αρώματα.
Επί ένα χρόνο τώρα δεν
κάπνισα καθόλου και έτσι πέρασα στην
ολότελα άκαπνη ζωή.
Όπως κάθε παλιός καπνιστής – θάπρεπε φυσιολογικά να γίνω φανατικός αντικαπνιστής. Θάπρεπε ακόμη να με ενοχλεί φοβερά ο καπνός των άλλων....
Όπως κάθε παλιός καπνιστής – θάπρεπε φυσιολογικά να γίνω φανατικός αντικαπνιστής. Θάπρεπε ακόμη να με ενοχλεί φοβερά ο καπνός των άλλων....
Όμως όπως συνειδητοποίησα αυτό
το διάστημα με ενοχλεί μόνο ο ίδιος καπνός που με ενοχλούσε και όταν κάπνιζα , ενώ αντίθετα
ο γνωστός καπνός ακόμα και σήμερα είναι μάλλον επιθυμητός...
Χθες, για να τελειώνουμε με
τα προσωπικά, στη θεατρική παράσταση, στο ανοιχτό αμφιθέατρο ο κοντινός θεατής άναψε
τσιγάρο, με την επιθυμητή –δυστυχώς- γεύση καπνού.
Κάποιοι τον κοίταξαν με απέχθεια,
οι περισσότεροι αδιαφόρησαν και εγώ προτίμησα απλά, να απομακρυνθώ από τον.....
πειρασμό.
1 σχόλιο:
Η αν θέλετε με απλά σύγχρονα νεοελληνικά :
«ατάκα και επί τόπου».
Υπάρχει βέβαια και η ΠΑΣΟΚική εκδοχή το : «εδώ και τώρα»
Δημοσίευση σχολίου