Οδηγώντας στη βροχή....

Η χθεσινή έντονη βροχόπτωση υπενθύμισε στους αυτοκινητιστές ότι οι βροχές άρχισαν, και μαζί άρχισε και η δοκιμασία τους, στους επικίνδυνους ελληνικούς δρόμους.. Η βροχή σε συνδυασμό με τις κακοτεχνίες των δρόμων, εγκυμονεί ιδιαιτέρους κινδύνους, αφού καθιστά  τις παγίδες αόρατες .

Η κακή ορατότητα από το σπρευ που δημιουργούν τα αλλά αυτοκίνητα σε συνδυασμό με την «γλίτσα» των δρόμων και την μείωση του συντελεστή τριβής των ελαστικών με το οδόστρωμα λόγω του νερού, δημιουργεί πολύ επικίνδυνες καταστάσεις.

 Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ένα φρενάρισμα που σε στεγνό δρόμο, σε κανονικές δηλαδή συνθήκες, απαιτούσε λιγότερα από 40 μέτρα, μπορεί να χρειαστεί πάνω από 150 μέτρα σε βρεγμένο οδόστρωμα (σχεδόν τετραπλάσια δηλαδή απόσταση).

Για αυτό επιβάλλεται η ταχύτητα μας να είναι κατά πολύ μειωμένη στη βροχή και η προσοχή μας ιδιαίτερα τεταμένη, αφού αν πέσουμε σε λιμνάζοντα νερά, με σχετικά υψηλή ταχύτητα , τα αυλάκια των τροχών δεν αρκούν για να κατευθύνουν το νερό έξω από το πέλμα του ελαστικού, όποτε και εμφανίζεται το  φαινόμενο που είναι διεθνώς γνωστό ως aquaplaning ή υδρολίσθηση .

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο τροχός να χάνει κάθε επαφή με το οδόστρωμα, και το αυτοκίνητο να κάνει ανεξέλεγκτο, κάτι σαν θαλάσσιο σκι πάνω στο δρόμο..

Αν συμβεί κάτι τέτοιο κρατούμε σταθερό το τιμόνι και το γκάζι (για να κάνουμε σταθερό σκι…) και περιμένουμε να βγούμε από τη λιμνούλα για να σωθούμε!

Γιαυτό δεν τοποθετούμε στο όχημα λάστιχα πολύ φαρδύτερα από του κατασκευαστή, γιατί αυξάνουμε την τάση προς υδρολίσθηση.
- Έχουμε πάντα ελαστικά σε καλή κατάσταση με αρκετό βάθος στα αυλάκια τους για να μπορούν να διώχνουν εύκολα το νερό.
- Το χειμώνα προτιμούμε τα ειδικά χειμερινά ελαστικά (τύπου Μ+S ή Mud+Snow για λάσπη και χιόνι). Τα ελαστικά αυτά έχουν περισσότερα και βαθύτερα αυλάκια από το κανονικό, διώχνοντας πιο αποτελεσματικά το νερό από κάτω τους..