Φυτέψτε φωτοβολταϊκά στις σχολικές στέγες!

Περάστε και από την ....Σούλα!

 «Να βοηθήσουν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί... να είναι πιο ενεργητικοί» λένε κυβέρνηση και  δημοτικοί άρχοντες.

Αποκαλυπτικά τα ίδια τους τα λόγια: «Υπάρχει ανάγκη για νέους ευεργέτες όπως ο Συγγρός κλπ.», «Κάντε συσσίτια στα σχολεία...», να ταΐσουμε τα παιδιά μας μέσω «των Δήμων, βεβαίως και των ΜΚΟ...» (Α. Διαμαντοπούλου). «Μπορούμε να αυξήσουμε τον πλούτο που μπορεί να παράγει ένα σχολείο συνδεδεμένο με την τοπική κοινωνία για να είναι οικονομικά αυτόνομο» (ο νυν υπουργός Παιδείας). Αλλά και η ίδια η τρόικα αναφώνησε: φυτέψτε φωτοβολταϊκά στις σχολικές στέγες... Πολλοί Δήμοι είναι πρωτοπόροι σ' αυτήν τη λογική, εννοούν να βάλουμε το χέρι σε μια τσέπη στερεμένη, να γίνουμε καλός αγωγός για την είσοδο επιχειρήσεων στο σχολείο και να υιοθετήσουμε έναν «εξαναγκαστικό» εθελοντισμό. Όλο αυτό το ονομάζουν συμμετοχικότητα!

Πού πατάνε αυτές οι λογικές και παρασύρουν ακόμα και καλοπροαίρετους γονείς;

Τι κατάφεραν τελικά; Εβαλαν - συνειδητά ή ασυνείδητα, πλάτη στην εφαρμογή του αποκεντρωμένου νέου σχολείου της αγοράς. Δικαίωσαν το «όλοι μαζί τα φάγαμε - όλοι μαζί να την πληρώσουμε». Διευκόλυναν αυτούς που τώρα λένε «μπορείτε και με λιγότερα»...

Ετσι, για παράδειγμα, όσοι σύλλογοι:

-- Πλήρωσαν για την καθαρίστρια ή την τραπεζοκόμο, αδυνάτιζαν το κίνημα, που την ίδια στιγμή καλούσε για άμεσα μόνιμους διορισμούς... τώρα, μέσα στην κρίση πια, μένουν με βρώμικα σχολεία και ατάιστα παιδιά.

-- Προσέτρεξαν σε χορηγούς για κάθε σχολική ανάγκη, τώρα σοκάρονται από τις περιπτώσεις της ΣΟΥΛΑΣ και του ΝΑΤΟ, που «αγκαλιάζουν» τα σχολεία της Πάτρας ή των Χανίων.

-- Εκαναν τον εισπράκτορα στα Νηπιαγωγεία για να αγοραστούν τα αναλώσιμα, κατάφεραν να χωρίσουν τους γονείς σε «καλούς» και «κακούς», που τσακώνονται μεταξύ τους τίνος παιδιού είναι ο μαρκαδόρος...

-- Εβαψαν μόνοι τους τα σχολεία τους ή καθάρισαν μόνοι τους το γειτονικό τους πάρκο και διευκόλυναν τους δήμους να μιλάνε για περίσσεμα προσωπικού και να θεωρούνται σπατάλη τα χρήματα της ΣΑΤΑ για τα σχολεία, τώρα πια πέφτουν βροχή οι σοβάδες στα κεφάλια των παιδιών...

-- Επέστρεφαν τα σχολικά βιβλία για «οικολογικούς λόγους» ή ζητωκραύγαζαν για το «ψηφιακό σχολείο» ή έτρεξαν να αγοράσουν πέρυσι τα βιβλία που έλλειπαν ή αγόραζαν πανάκριβους διαδραστικούς πίνακες, στέκουν τώρα αμήχανοι στην εντολή για υποχρεωτική επιστροφή ή και πληρωμή των βιβλίων.

-- Συστήνανε ως καλοκάγαθες τις διάφορες ΜΚΟ στους γονείς, τώρα τις παρακολουθούν να ασκούν ρόλο εργοδότη ή και παιδονόμου μέσα στα σχολεία.

-- Αδιαφορούσαν για τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών, τώρα στέκουν με το χαρτί της δικής τους απόλυσης στο χέρι...

Εν τέλει, όσοι Σύλλογοι έβλεπαν τους γονείς ως «χρήμα» (υπάρχουν ακόμα συνδρομές ύψους 20 ευρώ), αναρωτιούνται γιατί δεν πατάει γονιός στη γενική συνέλευση και παρακαλούν τους δημάρχους και τους διευθυντές για συμπόνια, ώστε να πάνε εκδρομή τα παιδιά τους ή να μην κρυώσουν, να μη συγχωνευτούν οι τάξεις τους κλπ