Δωρεάν μαυραγορίτες

Γράφει ο : Τάσος Τασιόπουλος  

  Ανέκαθεν οι άτολμοι διεκδικητές έμοιαζαν με κρύο ανέκδοτο

Οι περισσότεροι από αυτούς μιλούν για προσωπικά και βιωματικά στοιχεία και ξεκινώντας από το «εγώ» καταλήγουν να αφηγούνται τον εαυτό τους σε τρίτο πρόσωπο, ώστε να νομίζουν ότι ανεβάζουν ακόμα περισσότερο το στοιχείο της αληθοφάνειας στο βαθμό που τους αφορά.

Προσπαθούν δηλαδή κουτοπόνηρα κάποιοι να δοκιμαστούν μέσα από τον χαρακτήρα του άλλου.

Το παρελθόν όμως υπάρχει.

Και υπάρχει ως ιστορική μνήμη, για να μην ζει ο άνθρωπος υπό καθεστώς μεσιτείας και καταπίεσης γιατί τότε αντιδρά.

Και αντιδρά βίαια.

Και η αντίδραση αρχίζει να ανοίγει πολλά ζητήματα όπως η στάση του πολίτη απέναντι στην εξουσία ή όπως ο καιροσκοπισμός του φιλοτομαριστή.

Η πονηρή π.χ. εμπλοκή παραγόντων πολιτιστικών και αθλητικών συλλόγων στη διοργάνωση αφορολόγητων συναυλιών –όπως συμβαίνει και στα μέρη μας- είναι το αρνητικό αποτέλεσμα χρόνιας πολιτικής αδυναμίας, δειλίας, επιλεκτικής χρηματοδότησης ελεγκτικής αναποτελεσματικότητας , υπόγειων συμφωνιών και εν τέλει διαφθοράς.

Μια εξουσία –ακόμα και τοπική- που θέλει να απολαμβάνει το σεβασμό των πολιτών ΔΕΝ επιδίδεται σε επικοινωνιακά τερτίπια τύπου ΤΡΑΠΕΖΟΚΑΘΙΣΜΑΤΩΝ ή ΦΠΑ –που κάποιοι έβαλαν στην τσέπη τους- ούτε «μαλώνει» τους ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΆΦΟΥΣ επειδή οι δήμοι ή οι οργανισμοί – όπως λένε- διοικούνται από ανθρώπους που επέλεξε ο λαός -και όχι από δημοσιογράφους- καθώς χρέος των δημοσιογράφων είναι να ενημερώνουν πολύπλευρα την κοινή γνώμη χωρίς μονομέρειες αποσιωπήσεις και παραβλέψεις.

Ναι, χρέος των δημοσιογράφων είναι αυτό, τι έγινε όμως π.χ. με το ζήτημα της μεταφόρτωσης και μεταφοράς των ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ –όπου το μόνο που λειτούργησε ήταν η προληπτική λογοκρισία- αντί της ΕΡΕΥΝΑΣ και της ανάδειξης της αλήθειας που από μόνη της απεικονίζεται στο φωτογραφικό υλικό που προσκόμιζαν σύμβουλοι της αντιπολίτευσης;

Βεβαία εκλογές έρχονται και το άγχος μεγαλώνει γιατί όπως ακούγεται –μεταξύ των άλλων- εν ενεργεία κυβερνητικός βουλευτής «απειλεί» να διεκδικήσει το ΔΗΜΑΡΧΙΑΚΟ αξίωμα και άρα αντί να συζητήσουμε και να βρούμε ποιες πολιτικές απαιτούνται να εφαρμοστούν στην πόλη και στα χωριά κυρίως για την βελτίωση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ έστω και της οποίας ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ μέσα στην κρίση, βγάζουν ένα 16/σέλιδο φύλλο για δωρεάν κατανάλωση που μόνο λιβανίζουμε την εξουσία της οποιαδήποτε μορφής όχι ως ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ -τους οποίους χλευάζουμε αορίστως– άλλα ως τζάμπα δημόσια γράφοντες αφού στην περιοχή μας ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ –με την έννοια του όρου- δεν υπάρχει υπάρχουν όμως πολλοί δημόσια γράφοντες που άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο αξίζουν προσοχής και όχι ψόγου.

Γιατί γίνεται αυτό; Μα προφανώς γιατί η τοπική εξουσία έχει πολλά να κρύψει.