* Του Βάλσαμου Συρίγου
Χτες, τελευταία μέρα του Μάρτη και μέρα πληρωμής συντάξεων, ήταν λογικό να συμβεί αυτό που συμβαίνει χρόνια τώρα έξω από τις τράπεζες. Είναι η μέρα που πρέπει να πιάσεις ουρά από νωρίς για να πληρώσεις τη δόση του δανείου, μη χάσεις τη ρύθμιση, αυτό που εύχεται ο τραπεζίτης για να αρπάξει το σπίτι σου. «Μα καλά, δεν μπορούσαν να πάνε εχθές, προχθές, πριν δέκα μέρες, να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους; Την τελευταία μέρα περίμεναν;». Και η απάντηση είναι: ΟΧΙ, δεν μπορούν να πάνε άλλη μέρα, γιατί πολύ απλά στο παρά πέντε συμπληρώνεις το ποσό για να πληρώσεις τη ρημαδιασμένη τη δόση. Πρέπει να πάρεις τη σύνταξη του παππού, της μάνας σου και από αυτή να προσθέσεις το υπολειπόμενο ποσό για τη δόση. Να πάρεις παράταση διαμονής στο σπίτι σου για έναν ακόμα μήνα... Και μετά να πας την υπόλοιπη σύνταξη στους γονείς σου με κατεβασμένο το κεφάλι, γιατί ξέρεις ότι αυτά τα λειψά δεν θα τους φτάσουν για όλο το μήνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου