Θα επιτρέψουμε να γίνει ο Καλλικράτης ένα μείγμα Καλλιγούλα και Προκρούστη? .

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση αποτελεί έναν αντιπροσωπευτικό θεσμό οργανικά ενταγμένο στον διοικητικό μηχανισμό του κράτους.
Δεν μπορεί να βγει έξω και πάνω από το ρόλο και το περιεχόμενο των διοικητικών μηχανισμών του κράτους και από ότι αυτοί αντιπροσωπεύουν για το καπιταλιστικό κράτος στη δεδομένη ιστορική περίοδο.
Επομένως και οι όποιες ρυθμίσεις για τη τοπική Αυτοδιοίκηση εντάσσονται και εξυπηρετούν τις κατευθύνσεις και οδηγίες για τη λειτουργία του κράτους. Εναρμονίζονται με την ΟΝΕ, τη Στρατηγική της Λισσαβόνας, την απελευθέρωση των αγορών και υπηρεσιών με στόχο τη. συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του ευρωποενωσιακού κεφαλαίου και την αύξηση της κερδοφορίας του.
Τα παραπάνω αποκτούν ιδιαίτερη σημασία, αφού η τοπική Αυτοδιοίκηση διαχειρίζεται ή καλείται να διαχειριστεί στον ένα ή τον άλλο βαθμό ζητήματα που αφορούν έργα και υπηρεσίες ευρύτερης σημασίας, όπως είναι η υγεία, η παιδεία, η πρόνοια, οι μεταφορές, οι τεχνικές υποδομές, ζητήματα χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού, χρήσης γης, ,ύδρευσης των κατοίκων, αλλά και την αντιπλημμυρική, αντιπυρική και αντισεισμική θωράκιση.
Αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση της αποτελεσματικότερης διαχείρισης και εφαρμογής της αντιλαικής πολιτικής με στόχο την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου, θα κληθεί να εξυπηρετήσει ,πολύ σύντομα και ο νέος Καποδίστριας, με τη ονομασία Καλλικράτης..
Θεσμοθετείται και εδραιώνεται έτσι η παραπέρα συνύφανση της τοπικής Αυτοδιοίκησης με το μεγάλο κεφάλαιο με την εφαρμογή των συμπράξεων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, η ακόμα και Φαραωνικών συμβάσεων παραχώρησης όπως στη περίπτωση του ΧΥΤΥ στη θέση 12 ,σε συγκεκριμένο κατασκευαστικό όμιλο.
Ενισχύεται η επιχειρηματική δράση της τοπικής Αυτοδιοίκησης στην υλοποίηση των αρμοδιοτήτων της, ενισχύεται η λειτουργία στη βάση της ανταποδοτικότητας, της πρόσθετης φορολογίας σε βάρος των εργαζομένων.
Η ανταποδοτικότητα, αποτελεί μεταφορά αρμοδιοτήτων για τη διαχείριση κοινωνικών υπηρεσιών που διασπά τον ενιαίο δημόσιο δωρεάν χαρακτήρα τους. Αυτή η κατεύθυνση για την Τοπική Αυτοδιοίκηση βοήθησε και βοηθά τις όποιες Κυβερνήσεις στη συρρίκνωση και υποβάθμιση των όποιων δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών ,που αποποιούνται έτσι τις ευθύνες τους για την ικανοποίηση των μεγάλων λαϊκών αναγκών.
Αποπροσανατολίζουν έντεχνα για το ποιος έχει την ευθύνη και υποβαθμίζουν τις διεκδικήσεις σε τοπικό επίπεδο.
Προσανατολίζουν τους εργαζόμενους σε μια απατηλή αντίληψη περί ανταποδοτικότητας, δηλαδή ότι η ποιότητα παροχής κοινωνικής υπηρεσίας εξαρτάται από το αντίτιμο πληρωμής. Κάνει πιο εύπεπτες ης αντιλαϊκές επιλογές χρησιμοποιώντας την Τοπική Αυτοδιοίκηση ως μέσο πιο άμεσης αποδοχής τους, αλλά και εξωραϊσμού τους.
Υπάρχει όμως και η αντιδιαμετρικά αντίθετη πολιτική πρόταση ,που εξυπηρετεί αποκλειστικά κλαι μόνο τις ανάγκες των δημοτών .
Αυτή είναι η πρόταση για σχεδιασμένη τοπική ανάπτυξη που οφείλει να συνδέεται με τον κεντρικό σχεδιασμό, εκείνον που διαθέτει τα ανάλογα παραγωγικά μέσα ως κοινωνική ιδιοκτησία..
Πρόταση που απορρίπτει τη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων που διασπούν την ενιαία κρατική ευθύνη (παιδικοί σταθμοί, γυμναστήρια, παιδεία, υγεία), αλλά και αρμοδιοτήτων που συμβάλλουν στην επιβάρυνση των λαϊκών δυνάμεων (φορολογική εξουσία, κατασταλτικοί μηχανισμοί), που εναντιώνεται στις κατευθύνσεις του νέου κώδικα για υποχρεωτική αποδοχή αρμοδιοτήτων, αλλά και αναγκαστική υλοποίησή τους
Πρόταση που στηρίζεται στον ενιαίο δημόσιο δωρεάν χαρακτήρα βασικών τομέων κοινωνικού περιεχομένου, στη δραστική αύξηση των κρατικών δαπανών προς όφελος των εργαζομένων, στην ικανοποίηση της οικονομικής επάρκειας της ΤΑ με ένα σεβαστό ποσοστό από τον κρατικό προϋπολογισμό και στην κατάργηση της φορολογίας μέσα από τη Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Στον σχεδιασμό και την υλοποίηση σε κεντρικό περιφερειακό και τοπικό επίπεδο υποδομών και μηχανισμών δημόσιας υγείας και προστασίας από πλημμύρες, πυρκαγιές, σεισμούς, άλλες καταστροφές από καιρικά φαινόμενα, ρύπανσης και μόλυνσης των υδάτων και του αέρα.
Στην εφαρμογή της απλής αναλογικής για την εκλογή των οργάνων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.