Ο «Συμπαραστάτης» του Δημότη και του Επιχειρηματία

     Ο νέος θεσμός του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης που εισάγεται με τον "Καλλικράτη" (άρθρο 77) σε δήμους άνω των 20.000 κατοίκων, έχει μια αξιόλογη προϊστορία σε χώρες της δυτικής αλλά και της ανατολικής Ευρώπης. Στις δυτικές χώρες δεν έχουν φοβηθεί να χρησιμοποιήσουν ευθέως τον αντίστοιχο όρο του "Συνηγόρου του Πολίτη", ο οποίος αν και παραπλανητικός, αποφεύχθηκε επιμελώς στον "Καλλικράτη", αν και στο προσχέδιο νόμου ο θεσμός αναφερόταν ως "Συνήγορος του Δημότη".
  Ο Συμπαραστάτης του Δημότη και του Επιχειρηματία , επιλέγεται, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου με μυστική ψηφοφορία και αυξημένη πλειοψηφία των 2/3 του συνόλου των μελών του, ύστερα από προκήρυξη που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του δήμου και είναι πρόσωπο «εγνωσμένου κύρους και εμπειρίας (!)>>...
  Η διαδικασία επιλογής του πρέπει να έχει ολοκληρωθεί σε αποκλειστική προθεσμία δύο (2) μηνών από την εγκατάσταση των δημοτικών αρχών.
 Ως συμπαραστάτης του δημότη και της επιχείρησης δεν μπορεί να επιλεγεί αιρετός δήμου, περιφέρειας ή βουλευτής. Η θητεία του ακολουθεί τη θητεία των δημοτικών αρχών . Λαμβάνει αντιμισθία ισόποση με την αντιμισθία του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου.
 Έχει ως αποστολή -όπως αναφέρει ο νόμος- «την έγκαιρη καταπολέμηση της κακοδιοίκησης, τη διασφάλιση αμεροληψίας των δημοτικών αρχών, τη βελτίωση της εξυπηρέτησης των πολιτών και των επιχειρήσεων». Επίσης «δέχεται καταγγελίες άμεσα θιγομένων πολιτών και επιχειρήσεων για κακοδιοίκηση των υπηρεσιών του δήμου και διαμεσολαβεί προκειμένου να επιλυθούν τα σχετικά προβλήματα, απαντώντας εγγράφως εντός τριάντα (30) ημερών στους ενδιαφερόμενους».
Δεν υποκαθιστά βέβαια ο «Συμπαραστάτης», το συνήγορο το Πολίτη.
Στην Αγγλία υπάρχει ο θεσμός του Local Gonvernment Ombudsman όμως ο ρόλος του, εκφυλίσθηκε στη εξυπηρέτηση των συμφερόντων των επιχειρηματιών.
  Ο θεσμός αυτός έχει δεχθεί έντονη κριτική, αφού τα 2/3 των προσφευγόντων είναι δυσαρεστημένο και υπάρχουν κατηγορίες κυρίως για συγκάλυψη παρανομιών από τους τοπικούς συνηγόρους και αμφισβήτηση της ανεξαρτησίας τους απέναντι στα δημοτικά συμβούλια, αλλά και για αδιαφάνεια, αφού π.χ. το 2004-2005 υπήρξε δημοσιοποίηση πορισμάτων μόλις επί του 1.71% των υποθέσεων που χειρίστηκαν οι συνήγοροι.
Ο Συνήγορος του Δημότη σε πόλεις της Ολλανδίας λειτουργεί με πολύ καλή διαδικτυακή παρουσία από όπου και καλεί τους δημότες να υποβάλλουν την καταγγελία τους διαδικτυακά και δημοσιεύει τα πορίσματα στην ιστοσελίδα του, φυσικά με απάλειψη των προσωπικών δεδομένων. Η οργάνωση του γραφείου του Συνηγόρου του Δημότη αποτελείται από ένα front office κι ένα back office. Στο front office εργάζονται τα άτομα που συλλέγουν καταγγελίες σε γραπτή, τηλεφωνική, τηλεομοιοτυπική μορφή ή μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Πρόκειται για το γραφείο το οποίο έρχεται σε επαφή με το κοινό. Στο back office απασχολούνται κατά μέσον όρο δέκα άτομα, τα οποία εξετάζουν τις καταγγελίες και οργανώνουν την διαμεσολάβηση με τις δημοτικές υπηρεσίες, για την επίλυση των παραπόνων. Αυτά τα άτομα επισκέπτονται τις δημοτικές υπηρεσίες για την εξεύρεση λύσεων στα προβλήματα που έχουν καταγγελθεί.
Όμως ο ελληνικός "Καλλικράτης" αποδεικνύεται ότι
= Απέφυγε εσκεμμένα και έντεχνα τον όρο «Συνήγορος του Δημότη» (προσθέτοντας και τον επιχειρηματία) και εξισώνοντας τον αδύναμο δημότη με το παντοδύναμο επιχειρηματία,
=Δεν απέκλεισε όσους θα έκαναν αναποτελεσματικό το θεσμό, λόγω έλλειψης ανεξαρτησίας του Συμπαραστάτη ,όπως π.χ. πρώην δημοτικούς υπάλληλους ,πρώην αιρετούς, ή πρόσωπα με στενή σχέση με τις δημοτικές αρχές
=Δεν απέκλεισε πολιτικούς που παραιτούνται για το σκοπό αυτό από τη θέση τους .
= Δεν επιθυμεί τη διαφάνεια ,αφού περιορίζεται σε ένα και μόνο πρόσωπο ,που κάλλιστα και αιτιολογημένα (λόγω έλλειψης προσωπικού),θα μπορεί να αποκρύπτει τα όποια πορίσματα από την κοινή γνώμη.
=Επί πλέον η δημιουργία μεγάλων αγορών και συναλλαγών που έχει προκύψει από τις συνενώσεις των σημερινών δήμων με την ανάδειξή τους σε νέους ισχυρούς πολυπλόκαμους οργανισμούς-μηχανισμούς, που θα έχουν αυξημένη επιχειρηματική ικανότητα για συνεργασίες με μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, που θα πρέπει τώρα πιο ευέλικτα να αναλαμβάνουν έργα υποδομής και τομείς υπηρεσιών με τη λογική των ληστρικών συμβάσεων παραχωρήσεων και των Σ.Δ. Ι.Τ., απαιτεί σε μία οικονομία της αγοράς, να υπάρχει ο κατάλληλος άνθρωπος που θα εξυπηρετεί ως διαμεσολαβητής απέναντι στη διοίκηση τους επιχειρηματίες.
Επομένως, όχι μόνο τίποτα το θετικό δεν έχει να προσφέρει και ο θεσμός αυτός στους δημότες μας για την επίλυση των οξυμμένων προβλημάτων που τους απασχολούν, αλλά θα είναι και σε βάρος τους υπηρετώντας τα επιχειρηματικά συμφέροντα .