Tου Νικου Γ. Ξυδακη
Ποιος θα μπορούσε να πει πριν από τέσσερα-πέντε χρόνια ότι
θα ερχόταν ο Γερμανός υπουργός και θα ερήμωνε προληπτικά η πρωτεύουσα, ενώ θα
ερχόταν ο Αμερικανός ομόλογός του και κανείς δεν θα το έπαιρνε είδηση; , σχολίαζε
προχθές ένας πολύ έμπειρος πολιτικός αναλυτής.
Οι διαδοχικές επισκέψεις των υπουργών Οικονομικών της
Γερμανίας και των ΗΠΑ και μόνο εκ της ασύμμετρης αναστάτωσης που προκάλεσαν στη
ζωή της Αθήνας υποδεικνύουν μιαν ιστορική αλλαγή. Η χρεοκοπημένη Ελλάδα
προδήλως έχει προσκολληθεί στη γερμανική σφαίρα επιρροής και έχει εναποθέσει
εκεί τις τύχες της.
Μα η αδύναμη Ελλάδα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, επορεύετο
πάντα υπό κηδεμονία: στον 20ό αιώνα υπό αγγλική ή αμερικανική.
Γιατί να μας πειράζει
η γερμανική στον 21ό αιώνα;
Τι συνδέει όμως εκείνη την νεοκεϋνσιανή πολιτική των ΗΠΑ, με
την παρούσα πολιτική άγριας λιτότητας της Γερμανίας; Μάλλον τίποτε. Η Γερμανία
εγγυάται τα δάνεια προς την πτωχευμένη Ελλάδα, αλλά κερδίζει πολλαπλώς από την
κρίση χρέους.
Η συμπεριφορά του κ. Σόιμπλε είναι χαρακτηριστική:
δημιουργεί ένα Επενδυτικό Ταμείο, με 100 εκατ. γερμανικά κεφάλαια, και 350-400
εκατ. κεφάλαια ελληνικών δικαιωμάτων, και ζητεί η Γερμανία να διευθύνει τη
χρηματοδότηση των ελληνικών επιχειρήσεων.
Θεωρεί τους Έλληνες ανίκανους υπηκόους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου