«Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου– βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας «Δώστε τη χούντα στο λαό». .... Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου 'κλειναν την πόρτα μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν. ..... Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους. Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο».
Mανώλης Αναγνωστάκης
Το «Πολυτεχνείο» ενοχλεί και θα ενοχλεί κάποιους,
που συστηματικά επί πολλά χρόνια βάλλουν εναντίον του και σήμερα έφθασαν να δηλώνουν
ότι : Το «Πολυτεχνείο» μεγάλωσε, ενηλικιώθηκε και γέρασε , ζει με
μηχανική υποστήριξη, πεθαίνει ....Γνωμάτευσαν ανήκεστο βλάβη δηλώνοντας παράλληλα ότι
ναι μεν .....ανήκουν στη «γενιά του
πολυτεχνείου», αλλά σήμερα αντιδρούν γιατί τα μέσα μαζικής μεταφοράς ....θα
τροποποιήσουν τα δρομολόγιά τους, ενώ θα κλείσει η Συγγρού μέχρι τη Κατεχάκη,
και η Πειραιώς μέχρι την Πατησίων !!!
Η πολιτική
κρίση που βιώνουμε , ορατό τμήμα του πελώριου παγόβουνου της ηθικής κρίσης που κρυμμένο στα έγκατα
του νερού καλά κρατεί ,η σημερινή κρίση των θεσμών πολιτικής αντιπροσώπευσης, έχει
άμεση σχέση με τα μηνύματα του Πολυτεχνείου και αποδεικνύει ότι τα διαχρονικά
μηνύματά του παραμένουν ανεκπλήρωτα.
Είναι γεγονός ότι η
επέτειος της ηρωικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου , που σαν ιστορικό γεγονός έχει
ήδη καταγραφεί με επικούς χαρακτηρισμούς, ίσως μάλιστα να έχει ντυθεί και με υπερβολές, αφού έχει μυθοποιηθεί,( χωρίς να έχει καμιά ανάγκη μιας τέτοιας μεταχείρισης), τα τελευταία χρόνια έχει πάρει έναν χαρακτήρα
εθιμικό, απροβλημάτιστο, ανώδυνο , μη διδακτικό και συνεπώς αποπροσανατολιστικό..............
Το Πολυτεχνείο σίγουρα ζει.
Επιβάλλεται όμως τώρα
περισσότερο από ποτέ και να δικαιωθεί.
Απομένει δηλαδή να αποδείξουμε ότι ...ζούμε και εμείς.
1 σχόλιο:
Στη διακήρυξή της για τη σημερινή επέτειο η ΟΛΜΕ αναφέρει: "Η θυσία των αγωνιστών του Πολυτεχνείου δεν πρέπει να πάει χαμένη και να μείνει μια στεγνή ανάμνηση επετειακού χαρακτήρα. Πάντα υπάρχει η ανάγκη για Πολυτεχνεία. Ειδικά στις μέρες μας.
Το μήνυμα του Πολυτεχνείου ζητάει δικαίωση ιδίως σήμερα:
που το ψωμί λείπει από χιλιάδες οικογένειες,
που η ανεργία χτυπάει την πόρτα κάθε σπιτιού,
που η δημόσια παιδεία εκτελείται από τα «τανκς» των μνημονίων και τα συμφέροντα των τραπεζιτών,
που οι ελευθερίες μας περιστέλλονται, η δημοκρατία τσεκουρώνεται και τα δικαιώματα μας καταργούνται στο όνομα της κυριαρχίας των αγορών,
που πέρα από κάθε έννοια δημοκρατικής νομιμότητας και λαϊκής συγκατάθεσης προκύπτουν κυβερνήσεις ετερόκλητης σύνθεσης με μια αποστολή: να παραδώσουν τη χώρα για τα επόμενα τουλάχιστον δέκα χρόνια ―και όχι μόνο― στους διεθνείς και ντόπιους τραπεζίτες και μεγαλοκεφαλαιούχους τύπου Σόρος κ.λπ.,
που φτάσαμε στο σημείο να ορίζουν καθοριστικά, ανοιχτά και χωρίς μάσκες, την εσωτερική και εξωτερική μας πολιτική η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ και η Τρόικα.
Οι εργαζόμενοι, ο λαός μας, με τον μέχρι τώρα ηρωικό αγώνα του, έχει μιλήσει. Έχει απονομιμοποιήσει αυτή την πολιτική, που υπονομεύει τη χώρα μας, που έχει οδηγήσει σε πτώχευση τους εργαζόμενους, που παραδίδει όλο τον πλούτο που έχουμε δημιουργήσει επί δεκαετίες σε ξένα από το λαό μας συμφέροντα. Ο αγώνας για Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη πρέπει να συνεχιστεί και να δικαιωθεί. Είναι η υπόσχεσή μας στην ηρωική νεολαία του Πολυτεχνείου του ’73. Είναι η υπόσχεσή μας στις γενιές που έρχονται".
Δημοσίευση σχολίου