Την Παρασκευή διεξάγεται η κρίσιμη σύνοδος κορυφής, η οποία θα
επιχειρήσει ή το «ξαναχτίσιμο» της ευρωζώνης πάνω στη γερμανική συνταγή τής
ακόμη πιο σφιχτής δημοσιονομικής πειθαρχίας η κατά πολλούς θα ...διαλύσει την Ε.Ε.
«Πρέπει να βρούμε λύση. Αν δεν βρούμε, θα σημάνει ξεκάθαρα το τέλος
της Ε.Ε.» (!) δήλωσε χθες σε συνέντευξή του όχι... κάποιος κομμουνιστής ηγέτης,
αλλά ο πρωθυπουργός της Πορτογαλίας Πάσος Κοέλιου. Ο Πορτογάλος πρωθυπουργός
δεν είναι ο μόνος που διαβλέπει... το τέλος ακόμη και της Ε.Ε. αν δεν υπάρξει
λύση.
Ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά
Σαρκοζί είχε επίσης την προηγούμενη εβδομάδα δηλώσει ότι αν η σύνοδος κορυφής
αποτύχει, «ο κόσμος δεν θα περιμένει την Ευρώπη». Σε ανάλογο μήκος κύματος και
ο επίτροπος Νομισματικών Υποθέσεων Ολι Ρεν, ο οποίος την περασμένη Τετάρτη
τόνιζε: «Εισερχόμαστε πλέον σε κρίσιμη περίοδο».
«Πρέπει να γίνουν τα πάντα
για να αποτραπεί η διάλυση της ευρωζώνης», επισήμανε από την πλευρά του ο πρώην
σοσιαλδημοκράτης Γερμανός υπουργός Οικονομικών Πέερ Στάινμπρουκ.
Την υπαρξιακή αγωνία για το μέλλον του ευρώ μοιράζεται και ο Ζακ Ντελόρ
που χαρακτηρίζει το ευρώ λάθος, ενώ θεωρεί
αιτία της επιδείνωσης της κατάστασης «το συνδυασμό επιμονής στη γερμανική ιδέα
νομισματικού ελέγχου και την απουσία ξεκάθαρου οράματος από τις υπόλοιπες
χώρες».
"Με τις πολιτικές της η Μέρκελ αποξένωσε τη Γερμανία από την
Ευρώπη", δήλωσε ο πρώην καγκελάριος Χ, Σμιτ και πρόσθεσε ότι "ποτέ
δεν υπήρξε αίσιο τέλος, όταν η Γερμανία απομονωνόταν".
Κατά της Άνγκελα Μέρκελ καταφέρθηκε και ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν, Ρομάνο
Πρόντι. "Η Μέρκελ δεν αλλάζει ούτε την παραμικρή λεπτομέρεια στην
γραμμή της, δεν επιθυμεί καμιά μορφή συνεργασίας, δεν θέλει λύσεις",
υποστήριξε ενώ τόνισε ότι η ελληνική κρίση θα μπορούσε να είχε επιλυθεί
"μέσα σε πέντε λεπτά", αλλά τελικά μετατράπηκε σε
"τραγωδία".
3 σχόλια:
Ιδεοληψίες
. Πρόκειται για ιδέες, αναπαραστάσεις και παρορμήσεις που επιβάλλονται στη σκέψη του ατόμου, παρά το γεγονός ότι αυτό προσπαθεί να τις αποδιώξει από τη συνείδησή του, αφού, μολονότι αναγνωρίζει ότι η προέλευσή τους του ανήκει, τις θεωρεί παράλογες, και συχνά είναι σε απόλυτη αντίθεση με τις πεποιθήσεις και τις συνήθειές του. Οι ιδεοληψίες μπορεί να είναι διαφόρων τύπων : - Φοβικές ιδεοληψίες. Μοιάζουν εξωτερικά με τις φοβίες, διότι και οι δύο αφορούν ανησυχία και φόβο απέναντι σε κάποιο αντικείμενο ή κατάσταση, αλλά διαφέρουν κατά το οτι επιβάλλονται στη σκέψη κατά ένα επαναληπτικό και στερεότυπο τρόπο, ανεξάρτητα από την παρουσία ή την απουσία του φοβογόνου αντικειμένου ή της φοβογόνου κατάστασης. Έτσι λοιπόν δεν γίνεται να εκλείψουν με τακτικές αποφυγής, όπως οι φοβίες. Συνήθη θέματα είναι η ακαθαρσία, ο κίνδυνος μόλυνσης, οι ασθένειες, ο θάνατος κ.α. - Ιδεακές ιδεοληψίες. Περιλαμβάνουν την ακούσια επιβολή στη σκέψη μιας λέξης, ενός αριθμού ή ιδέας, κάτι που προκαλεί μεγάλο εσωτερικό προβληματισμό και συνοδεύεται από άγχος. Προκαλούν έντονες αμφιβολίες και ενδοιασμούς για εσωτερικά θέματα ή σχετικά με την καθημερινή ζωή του ατόμου. Ο ασθενής οδηγείται σε συνεχείς επαληθεύσεις για να κατευνάσει τους φόβους του, κάτι το οποίο όμως έχει παροδικό μόνο αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, ο ασθενής μπορεί να έχει αμφιβολίες για το αν κλείδωσε την πόρτα του, αν έκλεισε την κουζίνα, αν ανταποκρίθηκε επαρκώς στις απαιτήσεις της δουλειάς του κ.α. - Ιδεοληπτικές παρορμήσεις. Πρόκειται για την αίσθηση του ατόμου ότι κινδυνεύει να κάνει πράξεις ή να ξεστομίσει λέξεις ή φράσεις ανήθικες, οι οποίες είναι κυρίως σε αντίθεση με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται και τη σχέση του με τα άτομα που εμπλέκονται. Για παράδειγμα, να ξεστομίσεις ιερόσυλες λέξεις στη εκκλησία, ή να διαπράξει σεξουαλικές πράξεις απέναντι σε άτομα που του απαγορεύεται κάτι τέτοιο, όπως οι γονείς ή το παιδί του.
Ως μόνιμος κάτοικος Γερμανίας το βιώνω κι εγώ καθημερινά. ΟΛΑ τα ΜΜΕ προσπαθούν αδιάκοπα να πείσουν την κοινή γνώμη, ότι οι υπάιτιοι, ξεκινώντας από τους Ελληνες, είναι λαοί ή κράτη, που είναι "τεμπέληδες" και δεν είναι καν "ικανοί" να ασκήσουν δική τους (οικονομική) σωστή πολιτική μέσα στη χώρα τους.
Συνεχώς προσπαθούν να διαδίδουν την αίσθηση, ότι η Γερμανία μέχρι τώρα πλήρωνε (με λεφτά των φορολογουμένων της) τα άλλα κράτη και τα "έσωζε".
Όποια εφημερίδα και αν ανοίξω εδώ, διαβάζω και μου ρχεται να ουρλιάξω. Καλλιεργείται ένας υποτυπώδης ρατσισμός. Οι περισσότεροι γερμανοί πολίτες ζουν μέσα σε μία φανταστική "φούσκα", που από τη μία λόγω της οικονομίας τους, που λειτουργεί ακόμα, από την άλλη ο συνεχής υπνωτισμός της κριτικής τους σκέψης από τα ενδοχώρια ΜΜΕ, δεν τους αφήνει πολλά περιθώρια για σκέψη και αντίδραση. Έτσι συνεχίζεται η εξάσκηση αυτής της εξοντωτικής πολιτικής της Γερμανίας προς τη νότια Ευρώπη, και θα συνεχίζεται όσο ΕΜΕΙΣ σαν λαός, δεν αντιδράσουμε κατάλληλα.
Δεν είναι δυνατόν να τους αφήσουμε να μας εξοντώνουν κι άλλο. Αν τους αφήσουμε, σε 10 χρόνια δεν θα έχει απομείνει τίποτα στην Ελλάδα. Μα τίποτα απολύτως.
Το ευρω είναι ένα νόμισμα έκτρωμα που αφήνει έκθετες σε κρίσεις και υγιέστατες οικονομίες, όπως η ιταλική. Και που ο μόνος του σκοπός, από τον καιρό της δημιουργίας του, ήταν ακριβώς να δημιουργήσει τις συνθήκες κρίσης που θα επέτρεπαν στις άρχουσες τάξεις των χωρών της Ευροζώνης το δραστικό περιορισμό του μέρους της πίτας που είχε παραχωρηθεί στους εργαζόμενους.
Αυτά όλα προκειμένου η Ευρώπη να μπορέσει να ανταγωνιστεί ΗΠΑ, Κίνα και Ιαπωνία χωρίς οι αστικές τάξεις των χωρών της να ξοδευτούν για επενδύσεις.
Και έτσι φτάσαμε στο επόμενο στάδιο: Αλλαγή των συνθηκών ώστε τα μέτρα αυτά λιτότητας, δυστυχίας των λαϊκών νοικοκυριών, περιστολής των κοινωνικών παροχών και αύξησης της ανεργίας που συμπιέζει τους μισθούς να επιβληθούν δια ροπάλου παντού.
Ότι η ελληνική αστική τάξη, που πάντα ήταν τσανακογλύφτες των ξένων, συμπλέουν (αν δεν πρωταγωνιστούν κιόλας, λέγε με Παπαδήμο) δεν εκπλήσσει. Το ενδιαφέρον είναι όμως η σύμπλευση και μεγάλου μέρους της Αριστεράς στο όνομα φαντασιώσεων μιας "Ευρώπης των λαών" και η αναπαραγωγή στην ιδεολογία της των ιδεών και φαντασιώσεων της αστικής ιδεολογίας. Και μάλιστα ιδεών εμφανέστατα ξεπερασμένων πια και εξευτελισμένων από την πραγματικότητα.
Δημοσίευση σχολίου