Συζητήθηκε την Παρασκευή η συνταγματικότητα ή μη της επιβολής του
φόρου ακινήτων μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ στο Συμβούλιο της Επικρατείας χωρίς όμως να υπάρξει
απόφαση κι έτσι η αγωνία χιλιάδων πολιτών, που αδυνατούν να καταβάλουν το
«χαράτσι»,θα συνεχίζεται ίσως και μέχρι τον
Φεβρουάριο του 2012.
Στο μεταξύ δόθηκε χθες, επιτέλους (!) η περιβόητη εγκύκλιος του
Υπουργείου Οικονομικών, η οποία, με τις διευκρινίσεις της προσπαθεί να
ρίξει «φως» στο πρωτόγνωρο αλαλούμ που έχει δημιουργηθεί.
Αιτήσεις για διορθώσεις επί του τέλους ακινήτων σε ό,τι αφορά τα τετραγωνικά και την τιμή ζώνης θα μπορούν να υποβάλουν οι πολίτες στους Δήμους έως τις 20 Ιανουαρίου, σύμφωνα με εγκύκλιο του Υπουργείου Οικονομικών.
Αιτήσεις για διορθώσεις επί του τέλους ακινήτων σε ό,τι αφορά τα τετραγωνικά και την τιμή ζώνης θα μπορούν να υποβάλουν οι πολίτες στους Δήμους έως τις 20 Ιανουαρίου, σύμφωνα με εγκύκλιο του Υπουργείου Οικονομικών.
Ο χρόνος έκδοσης εντολής διακοπής ηλεκτρικού ρεύματος σε περίπτωση
μη καταβολής του ειδικού τέλους, αυξάνεται από 40 μέρες σε 80 από την έκδοση
του λογαριασμού.
- Αναγκαίο χαρακτήρισε το μέτρο του έκτακτου φόρου ακινήτων, ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση της γ.γ. του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα στη Βουλή, ωστόσο τόνισε πως δεν θεωρεί σωστό (!) να κόβεται το ρεύμα σε συμπολίτες που αντικειμενικά δεν μπορούν να το πληρώσουν.
- Από την πλευρά της, η κ. Παπαρήγα χαρακτήρισε «άδικο» το ειδικό τέλος ακινήτων και σημείωσε πως η κυβέρνηση θα έπρεπε να είχε προχωρήσει στη διαδικασία κατάργησής του «γιατί η κατακραυγή είναι πανελλήνια και σε αυτό έπρεπε να κάνει πίσω η κυβέρνηση».
- Αναγκαίο χαρακτήρισε το μέτρο του έκτακτου φόρου ακινήτων, ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση της γ.γ. του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα στη Βουλή, ωστόσο τόνισε πως δεν θεωρεί σωστό (!) να κόβεται το ρεύμα σε συμπολίτες που αντικειμενικά δεν μπορούν να το πληρώσουν.
- Από την πλευρά της, η κ. Παπαρήγα χαρακτήρισε «άδικο» το ειδικό τέλος ακινήτων και σημείωσε πως η κυβέρνηση θα έπρεπε να είχε προχωρήσει στη διαδικασία κατάργησής του «γιατί η κατακραυγή είναι πανελλήνια και σε αυτό έπρεπε να κάνει πίσω η κυβέρνηση».
3 σχόλια:
Όλγα Γ. Γεριτσίδου
Στις 2 Δεκεμβρίου 2011 που εκδικαζόταν στο ΣτΕ η αίτηση ακύρωσης του νόμου για το χαράτσι της ΔΕΗ παρευρεθήκαμε εγώ και η κόρη μου, μαζί με πολλούς άλλους συνΈλληνες, κυρίως για να ακούσουμε τις αιτιάσεις του δημοσίου, αφού οι πολύ βάσιμες και ουσιαστικά ακατάρριπτες θέσεις των προσφευγόντων ήταν ήδη γνωστές. Και ο λόγος που είχε ενδιαφέρον η τοποθέτηση και αιτίαση του δημοσίου ήταν διότι στην προσπάθεια να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα ήταν μαθηματικά σίγουρο ότι θα έλεγαν και πραγματικές βλέψεις και στόχους της δοσιλογικής διορισμένης κυβέρνησης, την οποία ανερυθρίαστα είχαν το θράσος να έρθουν να εκπροσωπήσουν οι δικηγόροι αυτοί. Δικηγόροι που σημειωτέον πληρώνουμε εμείς αδρότατα για να δίνουν κάλυψη στους κατά συρροή έσχατους προδότες, δηλωσίες, δοσιλόγους και εγκληματίες δολοφόνους του κοινού ποινικού δικαίου που καπηλεύονται τους Θεσμούς μας και ασελγούν στην Δημοκρατία μας.
Και βεβαίως τα ‘μαργαριτάρια’ βγήκαν, γιατί κανένας εγκληματίας δεν μπορεί να αποκρύψει τον λόγο και απώτερο σκοπό πίσω από το έγκλημα του όταν στριμωχθεί στην γωνία. Και σε αυτή την περίπτωση ομολογουμένως τόσο οι εκπρόσωποι των δικηγορικών συλλόγων ( Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Καλαμάτας ) όσο και των δήμων και συνδικαλιστικών φορέων και συλλόγων καθώς και ιδιωτών έκαναν εξαιρετική δουλειά, παρ’ όλο που στην μέχρι τώρα πείρα μου σχετικά με άλλα ζωτικότατα θέματα που αφορούν τον Ελληνικό Λαό, είχα διαπιστώσει το αντίθετο.
Η εξαιρετική αυτή επίδοση των δικηγόρων κατά του χαρατσιού ( μέσα στους οποίους συμπεριλαμβάνεται και ο Π. Παυλόπουλος, ο οποίος μάλιστα αγόρευσε ) καταδεικνύει δύο πράγματα εξ ίσου αναντίρρητα και σαφή : αφ’ ενός, ότι επί του θέματος του χαρατσιού της ΔΕΗ παίζεται το bras de fer ανάμεσα στον Ελληνικό Λαό και τους απανταχού δοσιλόγους και αφ’ ετέρου, ότι επειδή ο Ελληνικός Λαός ήδη έχει επιδείξει μία τεράστια δύναμη η οποία φαίνεται εξαιρετικά πιθανό να εκφραστεί, ο κάθε ένας που θέλει να αποσοβήσει το στίγμα του λαμόγιου / προδότη, να χριστεί αντιστασιακός και / ή σύμμαχος του Ελληνικού Λαού ώστε να έχει ζωή και μέλλον στην νέα εποχή ( που ΔΕΝ θα είναι η Νέα Τάξη ), έχει σπεύσει να δηλώσει ενεργά ( είτε επιφανειακά είτε όχι ) αντίθεση στο χαράτσι αυτό. Αυτό το βλέπουμε τόσο στο θέμα της επικοινωνιακής πολιτικής του αρχηγού της ΓΕΝΟΠ Φωτόπουλου ( ο οποίος παρευρισκόταν στην δίκη αλλά δεν παρέστη, έκανε όμως την παρουσία του γνωστή και αισθητή ) όσο και στην επιλογή του Π. Παυλόπουλου ( ο οποίος είναι και πολιτικός και κατ’ ουσίαν κυβερνητικός και πρωτεργάτης της τωρινής κατάστασης ως μέλος της κυβέρνησης Καραμανλή και της στήριξης της τωρινής διορισμένης και μη εκλεγμένης πραξικοπηματικής κυβέρνησης Παπαδήμου μέσω του κόμματος του και του αρχηγού του / ψήφου του ) που αντικειμενικά ήταν υψηλής ποιότητος για τα δεδομένα των Ελληνικών δικαστηρίων.
Δεν θα υπεισέλθω παραπάνω στις αγορεύσεις των προσφευγόντων διότι το περιεχόμενο αυτών εύκολα ανευρίσκεται με μία απλή ανάγνωση των προσφυγών τους. Εκεί που πρόκειται να εστιάσω είναι στο τί ειπώθηκε από την πλευρά του δημοσίου, στην προσπάθεια των τριών δικηγόρων που δεν ντράπηκαν να το εκπροσωπήσουν σε αυτή την περίπτωση ( διότι δεν εκπροσωπούν πραγματικά το Δημόσιο αλλά τα συμφέροντα αυτών που υπηρετούν οι διορισμένοι δηλωσίες – δοσίλογοι προδότες ).
Σε τρεις αγορεύσεις που όχι μόνο δεν είχαν συνοχή αλλά ήταν και πλήρεις αβασίμων, εώλων και αίολων ισχυρισμών και αιτιάσεων, στον παρατηρητή που δεν θα κουραζόταν από την μακρηγορία τους και την ασυναρτησία τους, η επιχειρηματολογία τους είχε ως εξής :
κάθε νόμος, αφού είναι νόμος πρέπει να ακολουθείται
όλοι έχουν ήδη πληρώσει το χαράτσι άρα δεν τίθεται λόγος ακύρωσης του (!)
εάν ακυρωθεί το χαράτσι θα μπεί άλλο σκληρότερο μέτρο
το χαράτσι είναι η επιβεβαίωση της αξίας της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων Πολιτών (!)
το χαράτσι είναι ανταποδοτικό διότι επιτρέπει στους Έλληνες Πολίτες να κρατήσουν την ιδιωτική τους περιουσία ώστε αυτή να μην δημευθεί υπέρ των δανειστών.
Τα επιχειρήματα τους περί χαρακτηρισμού του χαρατσιού ως τέλος και όχι φόρο, κλπ είναι ήσσονος σημασίας και δεν υπεισέρχομαι διότι ούτως ή άλλως ήταν και αστεία, αφού ισχυρίστηκαν ότι και φόρος να χαρακτηρίζεται έχουν δικαίωμα να τον επιβάλλουν όπως θέλουν.
Από τα επιχειρήματα όμως που έβαλα σε λίστα προκύπτει το εξής, κάτι που άμεσα το κατάλαβε και ο πρόεδρος του ΣτΕ όπως θα παραθέσω παρά κάτω : ότι το χαράτσι είναι ουσιαστικά το ενοίκιο που μας επιβάλλουν να πληρώσουμε για να μην κατασχεθούν οι περιουσίες μας ( δηλ. οι ιδιωτικές περιουσίες των Ελλήνων Πολιτών ) υπέρ των δανειστών, του Μνημονίου, των κατοχικών δυνάμεων. Δηλαδή, ότι η … ‘ανταπόδοση’ του χαρατσιού έγκειται στο ότι θα έχεις και θα έχω το δικαίωμα να κρατήσεις και να κρατήσω όχι μόνο το σπίτι σου και σπίτι μου αλλά και το δικαίωμα να μένεις καν σε σπίτι ( αφού το πληρώνουν και οι ενοικιαστές / χρήστες ), να στεγάζεις την όποια επιχείρηση σου εάν το πληρώσεις, για ένα βεβαίως χρόνο, εκτός εάν εντός του χρόνου χρειαστούν να σου ζητήσουν και άλλα χρήματα οπότε θα σε ξαναχαρατσώσουν πρίν να μπεί ο νέος χρόνος.
Δημοσίευση σχολίου