 |
| Ο Θησέας τιμωρεί και θανατώνει τον Προκρούστη |
Υποκριτικά κάποιοι αναλυτές παριστάνουν
τους ξεγελασμένους και διερωτώνται : «Γιατί - ρωτάνε - φταίνε οι μισθοί στον
ιδιωτικό τομέα; Αφού δεν έχουν σχέση με το δημόσιο χρέος ;».
Και
την ίδια ώρα αξιώνουν να γίνουν τα πάντα για την «ανταγωνιστικότητα». Ξεχνάνε τάχαμ-δήθεν όχι μόνο τη Συνθήκη του
Μάαστριχτ αλλά και τα ειδικά κείμενα που πέρασαν σαν «Λευκές Βίβλοι» που
συνέδεαν ευθέως την ανταγωνιστικότητα με τους όρους εργασίας.
Από το 1992 η ΕΕ έχει κάνει καθαρό ότι
ανταγωνιστικότητα σημαίνει αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής
δύναμης. Αυτή η αύξηση προκύπτει - και το περιέγραφαν αναλυτικά - και με
πάγωμα-μείωση μισθών και με εργασιακές σχέσεις-λάστιχο που αυξάνουν την
απλήρωτη δουλειά και με αύξηση της παραγωγικότητας που επίσης αυξάνει την
απλήρωτη δουλειά. Η δυνατότητα των Γερμανών βιομηχάνων να διατηρούν τον εργάτη
με το 1/3 του μισθού, να έχουν παγώσει ως και μειώσει εδώ και χρόνια τους
μισθούς, να έχουν εξαφανίσει τα επιδόματα ανεργίας, να έχουν επιβάλει πλατιά την
ευέλικτη δουλειά, είναι ο καθρέπτης της ανταγωνιστικότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου