FED : Επιτόκιο 0,01% !

Έπειτα από έναν σκληρό δικαστικό αγώνα, ο δημοσιογραφικός οργανισμός Bloomberg υποχρέωσε την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, την πανίσχυρη FED, να ανοίξει τα αρχεία της και να δώσει όλα τα στοιχεία για τα ποσά με τα οποία προικοδοτήθηκαν οι αμερικανικές τράπεζες τα χρόνια 2008-2009, προκειμένου να αποφύγουν τη χρεοκοπία. Και στις 23 του περασμένου Δεκεμβρίου, το Bloomberg έδωσε στη δημοσιότητα μια αναλυτική κατάσταση με τις εκταμιεύσεις δημοσίου χρήματος προς τις 407 τράπεζες που προσέφυγαν στον μηχανισμό έκτακτης βοήθειας.

Τα ποσά που εκταμιεύθηκαν υπολόγισθηκαν σε 1,2 τρισ. δολάρια. Ενα τρισεκατομμύριο διακόσια δισεκατομμύρια. Και το επιτόκιο με το οποίο χρέωσε το αμερικανικό δημόσιο τους τραπεζίτες εν κινδύνω ήταν στο ένα δέκατο του κανονικού επιτοκίου - 0,01%!

Ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας, ο σοσιαλιστής Μισέλ Ροκάρ, με ένα άρθρο του στη «Monde», πριν από λίγες ημέρες έθεσε το ερώτημα: Οταν οι τράπεζες απειλούνται με πτώχευση τα κράτη ανοίγουν τις κάνουλες της ρευστότητας και μηδενίζουν τα επιτόκια δανεισμού, για να βοηθήσουν. Οταν λοιπόν τα ίδια τα κράτη βρίσκονται προ αντιστοίχων κινδύνων , δεν θα έπρεπε να έχουν την  αντίστοιχη μεταχείριση . Γιατί  επιτρέπεται  τα επιτόκια δανεισμού, τα περίφημα σπρεντ, αντί να μηδενίζονται, να πολλαπλασιάζονται επί δύο, επί τρία, επί δέκα;;

Η πρόταση Ροκάρ είναι να κάνει αυτό ακριβώς η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Να προσφέρει απεριόριστη ρευστότητα με επιτόκιο 0,01% έστω και όχι απευθείας στα κράτη (αφού αυτό απαγορεύεται από το καταστατικό της) αλλά σε διεθνείς οργανισμούς, όπως η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, που μπορούν με τη σειρά τους να δανείσουν με επιτόκιο 0,02% τα κράτη ώστε να αναχρηματοδοτούν τα παλιά τους χρέη. Ωστε το βάρος των παλιών χρεών να μην παρασύρει σε ένα σπιράλ θανάτου την ευρωπαϊκή οικονομία. Και να μην επιβαρύνονται με υπερβολικές και υφεσιακές συνταγές λιτότητας οι πολίτες των υπερχρεωμένων χωρών, οι οποίοι θα έπρεπε να δικαιούνται τουλάχιστον τη μεταχείριση που είχαν οι μέτοχοι των υπερχρεωμένων τραπεζών, αντί να βλέπουν τα εισοδήματά τους να περικόπτονται.

Βασισμένο σε άρθρο του Παύλου Τσίμα