«ραντεβού θανάτου» γιατί η στενοχώρια ...δεν ταιριάζει στα αγόρια..

Με αφορμή τους νεκρούς που θρηνεί η Αίγυπτος σε αγώνα ποδόσφαιρου και πριν κλάψουμε δικά μας παιδιά, ανασύρω μια είδηση που μιλούσε για «ραντεβού θανάτου».

Ραντεβού θανάτου ποιού και με ποιους;

Η φράση αναφερόταν χωρίς ούτε στις συζητήσεις ούτε στις αναλύσεις να διευκρινίζεται ότι στο ραντεβού θα πήγαιναν νέοι άνθρωποι, σχεδόν παιδιά. Διακόσιοι είκοσι εφτά οπαδοί, νέοι άνθρωποι, οδηγήθηκαν στη ΓΑΔΑ με την κατηγορία ότι σκόπευαν να συμπλακούν  με οπαδούς άλλης ομάδας σε κανονισμένο ραντεβού...
Ποιοι είναι αυτοί οι νέοι άνθρωποι; Είναι παιδιά από τον Άρη (όχι την ομάδα, τον πλανήτη); Ή μήπως δικά μας παιδιά, που συναντάμε καθημερινά; Από αυτούς τους νέους που τους δηλώνουμε (και μάλιστα πολύ εύκολα) ότι δεν έχουν κανένα μέλλον, όσο κι αν σπουδάσουν, όσο κι αν προσπαθήσουν, γιατί οι «μεγάλοι κάνανε λάθος». Νέοι που μεγάλωσαν κλεισμένοι στο σπίτι και που «δωροδοκήθηκαν» με κονσόλες βιντεοπαιχνιδιών. Νέοι που στριμώχτηκαν σε τάξεις των 30 μαθητών γιατί δεν υπήρχαν αρκετοί εκπαιδευτικοί, που το εκπαιδευτικό μας σύστημα τους είχε ρεζερβέ το τελευταίο θρανίο με την ταμπέλα του κακού μαθητή.
Γιατί αυτά τα παιδιά είχαν την ανάγκη να συμπλακούν και για ποιο πράγμα ήτανέτοιμοι να το κάνουν;