Επί του παρόντος το μόνο που μας έχει μείνει για να κρατηθούμε, και
να μην πέσουμε ομαδικά στα ψυχοφάρμακα, να μην πηδήξουμε από κάποια γέφυρα, να
μην τινάξουμε τα μυαλά μας στο αέρα, να μην ξενιτευτούμε, να μην κάνουμε χαρακίρι,
να μην πλακωθούμε στις ληστείες τραπεζών, να μην αλληλοσπαραχτούμε, να μην περιφερόμαστε
μεταφέροντας κάποια σαρδέλα εν είδη τροπαίου κτλ, είναι η διαβεβαίωση του
Σαμαρά ότι αυτά τα μέτρα «θα είναι και τα τελευταία». Μακάρι. Αλλά γιατί εμένα
αυτό το «τελευταία» μού ηχεί τόσο απειλητικό, που αρχίζω να φοβάμαι ότι
πράγματι δεν θα ληφθούν άλλα μέτρα, γιατί δεν θα υπάρχουμε ως κοινωνία για να
(μας) τα πάρουν;
Βασισμένο σε ένα άρθρο του Γιώργου Χρ. Παπαχρήστου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου