Ο εθελοντισμός σαν
μια έκφραση του ανθρωπισμού έχει και αυτός υποστεί σταδιακή αλλοίωση, τόσο ως
προς το περιεχόμενό του, όσο και προς τις διάφορες εκδηλώσεις του, ενώ βάλλεται
συνεχώς από υστερόβουλες ενέργειες εκμετάλλευσης που δυστυχώς πληθαίνουν στις μέρες
μας.
Ο εθελοντισμός που ξεκινά από την
καρδιά του καθενός και έχει κινητήρια δύναμη την αγάπη, τη συμπαράσταση στον
συνάνθρωπο μας, την πραγματική
αλληλεγγύη που εκδηλώνεται με την βοήθεια προς τους γύρω μας, είναι η ίδια η βάση της κοινωνικής
συνοχής, την οποία ο καταναλωτισμός και ο ατομισμός έχουν πλήξει ανεπανόρθωτα.
Και αυτό βέβαια είναι
βαθιά πολιτική έννοια.
Γιατί δεν μπορείς να είσαι εθελοντής σε συσσίτιο πχ και να
μην αναρωτιέσαι γιατί οι άνθρωποι που χρειάζονται βοήθεια αυξάνονται μέρα με τη
μέρα.
Δεν μπορείς να είσαι ο «χ» τηλεοπτικός σταθμός, και να
κάνεις ξεκάθαρη προπαγάνδα υπέρ της κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους, και
μετά να χρησιμοποιείς καμπάνιες όπως το “Μαζί μπορούμε” για να δείξεις ότι
έχεις φιλεύσπλαχνο πρόσωπο.
Γιατί αυτά είναι
παυσίπονες ασπιρίνες, μπροστά στις χυδαιότητες που επικροτείς.
Δεν μπορείς π.χ. να είσαι
η διοίκηση ενός Δήμου που είχε τους εργαζόμενους με το μπλοκάκι για χρόνια ολόκληρα
και δεν τους προσελάμβανε παρότι κάλυπταν μόνιμες και διαρκείς ανάγκες και τώρα
να το ρίχνεις στον εθελοντισμό ,και στα λαϊκά παντοπωλεία, βάφοντας με τους εθελοντές
σχολικές αίθουσες που έπρεπε να βάφουν οι εργαζόμενοι του δήμου ...
Έτσι συναντάμε το οξύμωρο:
O εθελοντής να
αντιμάχεται το ίδιο το σύστημα που έκανε απαραίτητο τον εθελοντισμό.
Και ουσιαστικά να επιδιώκει
να ανατρέψει και να καταργήσει την ίδια την ιδιότητα του εθελοντή!
Φυσικά είναι γεγονός ότι ο ατομισμός δε φαίνεται να
επαρκεί γενικά για την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων, και πρέπει να
φτιάξουμε κάποιο είδος συνεκτικού κοινωνικού ιστού μέσα στο καταναλωτικό και
ανταγωνιστικό μας κόσμο.
Η αυτοοργάνωση και η
αλληλεγγύη διαφαίνονται πλέον ίσως σαν η μία, κάποια διέξοδος.
ΣΗΜΕΊΩΣΗ ΣΥΝΤΑΚΤΗ: Αν χρειάζεσθε βοήθεια η θέλετε να προσφέρετε
βοήθεια κάντε κλίκ εδώ.
2 σχόλια:
Με τον εθελοντισμό : «βγήκαμε από το καβούκι μας»...
Την εξάπλωση και θεσμοθέτηση του εθελοντισμού σε ευαίσθητες κοινωνικές δομές και άλλες υπηρεσίες, που είτε δεν υπάρχει καθόλου κρατική μέριμνα, είτε καταργείται κι αυτή η στοιχειώδης, προσπαθεί να προωθήσει η κυβέρνηση και η ΕΕ με κύριο στόχο τη συναίνεση στην αντιλαϊκή πολιτική και την κοινωνική συνοχή που κινδυνεύει από τη διευρυνόμενη εξαθλίωση.
Εμπαίζοντας χιλιάδες οικογένειες, που στενάζουν καθημερινά και βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της φτώχειας, ο δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης (στις 17/3/2011) χαρακτήρισε ως «ευεργετική συνέπεια της κρίσης» το γεγονός, ότι «βγήκαμε από το καβούκι μας»... Προανήγγειλε την ίδρυση ενός ειδικού νομικού προσώπου του δήμου που θα καταγράφει την προσφορά εθελοντών και τις ανάγκες που δεν καλύπτονται και μάλιστα μίλησε για εκπαίδευση και αξιοποίηση εξειδικευμένου προσωπικού που θα εργάζεται χωρίς αμοιβή για τα εξής: Ανάδειξη της πόλης (τουριστικές υπηρεσίες, στολισμός γειτονιών κ.ά.), προστασία του περιβάλλοντος (υιοθεσία φυτών, καθαρισμός κ.ά.), Υγεία (ιατρικές συμβουλές, ψυχολογική στήριξη, αντιμετώπιση έκτακτων προβλημάτων υγείας), Παιδεία (μαθήματα σε άπορους, μετανάστες, κατάρτιση κ.ά.), φτώχεια (συσσίτια, συγκέντρωση ειδών κ.λπ.), ναρκωτικά (εξειδικευμένα προγράμματα στήριξης, πολιτιστικές εκδηλώσεις κ.ά.), οδική ασφάλεια (εθελοντές τροχονόμοι), πυρόσβεση και καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης.
Κοινωνική αλληλεγγύη σημαίνει αλληλοβοήθεια, αλληλοϋποστήριξη μεταξύ δύο ή περισσότερων ατόμων, μεταξύ μελών μιας κοινωνικής ομάδας ή κοινωνίας,η αμοιβαία αναγνώριση των δικαιωμάτων τους, καθώς και η ανάγκη υπεράσπισής τους.
Αλληλεγγύη και αυτοοργάνωση απαιτούνται σήμερα.
Ο εθελοντής αν δεν χτυπήσει το πρόβλημα στη ρίζα του, θα παραμείνει μια ζωή στον εθελοντισμό, στη διαιώνιση του προβλήματος που προσπαθεί με τον τρόπο του να λύσει!
Σιδηροπούλου Δήμητρα
Δημοσίευση σχολίου