Του Γιώργου Τζωρτζόπουλου
Σήμερα ένα 13χρονο
κορίτσι στην Ξηροκρήνη Θεσσαλονίκης, έχασε τη ζωή του από το μαγκάλι με το
οποίο προσπαθούσε να ζεσταθεί στο σπίτι, δίχως ρεύμα, που έμενε με την άνεργη
μητέρα του.
Τα μαζικά μέσα προπαγάνδας, αφού «λυπήθηκαν» πολύ για το
θλιβερό γεγονός, γρήγορα-γρήγορα πήγαν στις «σκληρές» «διαπραγματεύσεις» της
συγκυβέρνησης με την τρόικα, στον Άδωνη, στον Αρβανιτόπουλο, στην «ανάπτυξη»
που έρχεται, στα παραπολιτικά, κλπ.
Ανάμεσα στους καταγεγραμμένους γνωστούς θανάτους από μαγκάλι
- Μάρτη του 2013 και Δεκέμβρη του 2013 -
που τάχατες όπως και τότε έτσι και τώρα «συγκλόνισαν» το πανελλήνιο, τα
μαζικά μέσα προπαγάνδας της συγκυβέρνησης διοχετεύσανε πολύ μονοξείδιο και
συμβάλανε καθοριστικά να υλοποιεί και να προγραμματίζει η συγκυβέρνηση, η
συνεργαζόμενη με τους τοκογλύφους, στο:
Να μετατρέπει τα σπίτια σε νεκροθαλάμους και νεκροτομεία, να
μαυρίζει τις οθόνες, να απολύει χιλιάδες, να αβγαταίνει την ανεργία, να
μαζικοποιεί την μετανάστευση, να ξεπουλάει τον πλούτο της χώρας, νε σακατεύει
την υγεία, να διαλύει την παιδεία, να ληστεύει τα ασφαλιστικά ταμεία, να
δημεύει τα σπίτια, να αρπάζει τα χωράφια, να δέρνει και να τυλίγει σε κόλλες
χαρτιού διαδηλωτές, να ποινικοποιεί όλες τις απεργίες, να χαρίζει συχνότητες
και υποδομές στους μεγαλοκαναλάρχες, να αβαντάρει τους εφοπλιστές, κλπ.
Επίλογος απότομος.
Λάθος κατάλαβες αναγνώστη.
Στόχος του κειμένου δεν είναι να καταδικάσει Κουβέλη,
Βενιζέλο, Σαμαρά, ούτε Πρετεντέρη, Καψή, Παπαδημητρίου, Πορτοσάλτε, Τρέμη,
Τζίμα, και άλλους σαν αυτούς, γιατί
αυτοί μια χαρά κάνουν τη δουλειά τους και για το σύστημα που υπηρετούν και για
τους λίγους που και στην κρίση θησαυρίζουν.
Στόχος του κειμένου είναι
1) Να σε ρωτήσει:
Πιστεύεις ότι αν ξεσηκωθείς εσύ και οι άλλοι (αν βέβαια δεν
τα φάγατε παρέα), οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι χρεοκοπημένοι μικρέμποροι, οι
απολυμένοι, οι ανασφάλιστοι, οι αδιόριστοι, θα μπορούν να εξακολουθούν τη
βάρβαρη πολιτική τους;
2) Να σε προκαλέσει:
Να κάνεις αυτοκριτική για τη στάση που κρατάς, την ανοχή που
δείχνεις, την απομόνωση που επιλέγεις και κυρίως την καθ’ έδρα κριτική που
ασκείς, απέχοντας ταυτόχρονα από τις μαζικές δράσεις και κινητοποιήσεις.
Αυτά για την ώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου