![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaOtoPoReGH2DMLqhWDf-_kyaRV-IfCfQSLXUoiIX6SSgzcxXa6i9wtTXr5tneujZ9hgjLBPmhyphenhyphenJOn0-TIbDV8jbdU1RyzZCawlG2rRgCUGeZE4MRaKl_dRkB7FPkWwA8PrwLT92nqjrI/s1600/xoros.jpg)
Η
ιστορική φράση, αλλά και σημερινή διεθνής
έκφραση «άρτον
και θεάματα»
ανάγεται στη ρωμαϊκή
περίοδο και
προέρχεται από τη λατινική φράση panem
et circenses.
Κατά
τον Γιουβενάλη[1],
διάσημο Ρωμαίο σατυρικό ποιητή, ο
αυτοκράτορας προσέφερε στο λαό σιτάρι (ψωμί)
και θεάματα στο αμφιθέατρο (στην πρώιμη
βυζαντινή περίοδο, στον ιππόδρομο)
με σκοπό να τους αποσπά από τα μεγάλα
προβλήματα της κοινωνίας.
Σήμερα
χρησιμοποιείται αυτή η έκφραση σε
περιπτώσεις πολιτικής εξαθλίωσης ενός
λαού, που αρκείται μόνο σε εφήμερες
απολαύσεις - διασκεδάσεις, τις οποίες
βεβαίως παρέχουν οι πολιτικοί προς
αποτροπή της προσοχής των πολιτών (της
κοινής γνώμης) από την κακή κατάσταση
των πραγμάτων της Πολιτείας ή προς
αντιμετώπιση σημαντικών προβλημάτων
με επικείμενη λύση διάφορη από τη θέληση
των πολιτών.
Δημοσιογραφικά
η φράση αυτή έχει σήμερα ευρύτατη διάδοση
διεθνώς. Ισπανοί εκπρόσωποι της διανόησης
κατά το 19ο και 20ό αιώνα προέβαλαν το
αντίστοιχο "άρτον και ταυρομαχίες"
(ισπ. pan
y toros[2]).
Από
τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου