EΔΑΝΑΛ χωρίς παρρησία

Η δημοκρατία για να υπάρξει χρειάζεται υπεύθυνους πολίτες, που να αναλαμβάνουν το μερίδιο της ευθύνης τους για όσα γίνονται, που να αντιλαμβάνονται ότι οφείλουν τη συμμετοχή τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι, που να τοποθετούν το καλό του συνόλου πάνω από το δικό τους στενό προσωπικό άμεσο συμφέρον, επειδή καταλαβαίνουν ότι αν το σύνολο δεν ευημερεί, μακροπρόθεσμα ούτε ο ίδιοι θα ευημερούν.

Σαν υπεύθυνος και σωστά διαμορφωμένος πολίτης ,η κα Γκιορτζή, ταμίας του Εμπορικού Συλλογου που με εντολή του συλλόγου της, εκπροσωπούσε τον εμπορικό κόσμο της πόλης μας στη ΕΔΑΝΑΛ ,κατήγγειλε -όπως όφειλε- στη διοίκηση του Ε.Σ. ότι στα Δ.Σ.της ΕΔΑΝΑΛ λαμβανόταν οι όποιες αποφάσεις χωρίς απαρτία με μόνους παρόντες τον πρόεδρο και τη ίδια σαν μέλος.
Μπορείτε να δείτε τις δηλώσεις της στο σχετικό βίντεο .
 http://www.youtube.com/watch?v=IwIsZ9SPjEU
Όμως βασική αρχή του δημοκρατικού πολιτεύματος είναι η ελευθερία λόγου.
Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν για να δηλώσουν την έννοια της,τις λέξεις ισηγορία και παρρησία. Ο Ισοκράτης στο λόγο του «Περί Ειρήνης», που είναι γραμμένος σε μια εποχή που το δημοκρατικό πολίτευμα μαστίζεται από τους δημαγωγούς και βρίσκεται στην παρακμή του, κατηγορεί τους Αθηναίους γιατί έχουν μεν ισηγορία αλλά δεν υπάρχει παρρησία. Ισηγορία είναι το δικαίωμα που έχουν όλοι οι πολίτες να αγορεύσουν, να μιλήσουν στην Εκκλησία του Δήμου. Η παρρησία όμως είναι κάτι παραπάνω από την ισηγορία. Παρρησία είναι το δικαίωμα του πολίτη να μπορεί όχι απλώς να έχει το λόγο, αλλά να εκφράσει τη γνώμη του ελεύθερα, ακόμη και αν αυτή δεν είναι σύμφωνη με τη γνώμη των άλλων. Γιατί δεν έχει πραγματικά κανένα νόημα να πει κανείς τη γνώμη του, αν δεν μπορεί να εκφράσει ελεύθερα αυτό που πραγματικά πιστεύει χωρίς να αποδοκιμάζεται από τους άλλους για αυτό.
Αυτό βέβαια προϋποθέτει μια ευρύτητα πνεύματος τέτοια, που να μπορεί να δεχτεί το διαφορετικό, ίσως και το αντίθετο.
Όταν βάλλονται όσοι τολμούν και έμπρακτα αποδεικνύουν ότι υπηρετούν τη Δημοκρατία , είτε πρόκειται για άτομα ειτε για πολιτικούς συνδυασμούς είτε για εφημερίδες τότε οφείλουμε να αντιληφτούμε ότι οι βολές δεν στρέφονται απλά εναντίον τους, αλλά στοχεύεται η ίδια η Δημοκρατία ακριβώς στη καρδιά της.
Τώρα μένει η ίδια η Δημοκρατία να αρθεί στο ύψος των απαιτήσεων που η περίσταση απαιτεί.