Απορρύθμιση και φθορά της ζωής, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης

Οι ελαστικές μορφές απασχόλησης δεν μειώνουν μόνο δραματικά τους ήδη χαμηλούς μισθούς. Απορρυθμίζουν και τη ζωή του εργαζόμενου και της οικογένειάς του. Δεν υπάρχει καθορισμένο πρόγραμμα, δεν μπορεί να υπάρξει προγραμματισμός ακόμη και για το άμεσο μέλλον. Η ανασφάλεια εντείνεται. Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι σήμερα ζουν με το διαρκές άγχος αν θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν ακόμη και τα στοιχειώδη για να ζήσουν. Σύμφωνα με γιατρούς Εργασίας, αγχώδεις διαταραχές, κατάθλιψη, χρήση ψυχοτρόπων ουσιών και αλκοολισμός, μέχρι και αυτοκαταστροφική συμπεριφορά και αυτοκτονίες έχουν συνδεθεί με την ανεργία και τη διαρκή απειλή της ανεργίας.

Η τάση μείωσης της πλήρους εργασίας φαίνεται και από το εξής: Το 2010 υπογράφηκαν 586.281 νέες συμβάσεις πλήρους απασχόλησης, ενώ το 2009 είχαν υπογραφεί 746.911 νέες συμβάσεις πλήρους απασχόλησης (-21,5%). Αν και ο συνολικός αριθμός των νέων προσλήψεων το 2010 είναι μικρότερος από το 2009, οι συμβάσεις μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασίας αυξάνουν. Το 2009 υπογράφηκαν 157.738 συμβάσεις μερικής απασχόλησης και το 2010 υπογράφηκαν 228.994 (αύξηση 45,2%). Αντίστοιχα, το 2009 υπογράφηκαν 40.489 συμβάσεις εκ περιτροπής εργασίας και το 2010 60.677 (αύξηση 49,9%, βλέπε πίνακα).