Και ενώ η συζήτηση οξύνεται διαρκώς πάνω στο θέμα "πόσο πρέπει
να διαρκέσει η κυβέρνηση Παπαδήμου" και ενώ όλοι -για τους δικούς τους
ιδιοτελείς και ξεφτιλισμένους λόγους- προτείνουν την παράταση -λίγο ή πολύ- της
ζωής της εκτρωματικής συγκυβέρνησης θεωρώντας πως οι εκλογές δεν δίνουν λύσεις
παρά μόνο προβλήματα, η κοινωνία σαστισμένη παρακολουθεί(;) τι της ετοιμάζουν.
Σαστισμένη αλλά και έκθαμβη ακουμπά το μέτωπο της στα "στοργικά
χέρια" του τραπεζίτη που (με τη βαθιά του γνώση και την εμπιστοσύνη που
του δείχνει ο ελληνικός λαός, κατά τα γκάλοπ των 5 ερωτηθέντων και της μίας
ερώτησης) θα την οδηγήσει -και πάλι- στο ασφαλές λιμάνι των αγορών.
Την Κυριακή που πέρασε, ο καταπληκτικός Κ. Καναβούρης, δημοσίευσε στην στήλη του, ένα άρθρο, το οποίο νομίζω πρέπει να διαδοθεί
περαιτέρω, τόσο για το ξεθόλωμα της "ακαδημαϊκής" αλλά και της
-ουσιωδέστερης μα καταχρηστικά ανθρώπινης- εικόνας του δοτού μας πρωθυπουργού,
όσο και για τα τέλεια (άν επιτρέπονται κρίσεις επ' αυτού) ελληνικά του. Μία
γλώσσα που όπως και να το κάνουμε είναι μάλλον η μόνη που δεν μπορεί να μιλήσει
κανένας από τους ομότεχνους του Έλληνα πρωθυπουργού.
Ένα άρθρο για μία "ομιλούσα αριθμομηχανή", κατά τον
συγγραφέα ή για ένα "τραπεζορομπότ" κατά την -πάντα εύστοχη στους
χαρακτηρισμούς- Ελληνοφρένεια. Για έναν δοτό πρωθυπουργό, που θα εκτελέσει τις
εντολές της Σιδερένιας Φτέρνας, δίχως να έχει αναστολές και δίχως να
αναλογίζεται οποιοδήποτε κοινωνικό κόστος. Άλλωστε οι ομιλούσες αριθμομηχανές
εκτελούν μόνο πράξεις δίχως να χρειάζεται να σκεφτούν τίποτα παραπάνω. Γι' αυτό
το λόγο φτιάχνονται.
Ένα άρθρο για ενα άψυχο εκτελεστικό όργανο του διεθνούς Κεφαλαίου.
Γιατί πάντα τόσο το Κεφάλαιο όσο και οι στρατοί κατοχής, χρειάζονταν τους
ντόπιους συνεργάτες τους και τους πρόθυμους εκτελεστές τους για να επιβληθούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου